Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Πέθανε στη Μόσχα ο διαπρεπής αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης

Είχε χαρακτηριστεί «ποιητής» της αρχαιολογίας, ο άνθρωπος που περπάτησε στα «βήματα» του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Κεντρική Ασία, ένας «ήρωας» του Ποντιακού Ελληνισμού.


Πέθανε τα ξημερώματα, στη Μόσχα, σε ηλικία 84 χρόνων, ο διαπρεπής, ελληνικής καταγωγής, αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης.

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Η ΔΗΜΑΡ για την απόφαση Ολομέλειας του ΣτΕ για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ.


Μετά την απόφαση της Ολομέλειας ΣτΕ ο σχεδιασμός για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ πρέπει να ανατραπεί


Δημοσιοποιήθηκε η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με την οποία επισημαίνεται «πως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η ιδιωτικοποίηση δημόσιου αγαθού, όπως είναι το νερό, με το απλό μεν αλλά καταλυτικό σκεπτικό του ότι το νερό είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό». Ζητά μάλιστα να ακυρωθεί η μεταβίβαση των μετοχών που κατείχε το Δημόσιο στις ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ στο ΤΑΙΠΕΔ.

Η ΔΗΜ.ΑΡ εξ αρχής και στην τρικομματική Κυβέρνηση είχε εκφράσει την αντίθεσή της για την ιδιωτικοποίηση του νερού, ακριβώς γιατί πρόκειται για ένα πολύτιμο δημόσιο αγαθό, που έχει μέγιστη ζωτική σημασία για τους πολίτες. Στις συνεχείς παρεμβάσεις της και κατά τον κοινοβουλευτικό έλεγχο είχε προσθέσει στα επιχειρήματά της τις καθοριστικής σημασίας για τη διαφύλαξη αυτού του δημόσιου αγαθού πρωτοβουλίες των οργανώσεων των πολιτών της Ευρώπης, που συνέλεξαν πλέον των 2,0 εκ. υπογραφές, αξιώνοντας από την ΕΕ να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του νερού, όπως και την άμεση ανταπόκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αναγνωρίζει ότι "το νερό είναι δημόσιο αγαθό που έχει ζωτική σημασία για τους πολίτες".

Ειδικότερα για την ΕΥΑΘ είχαμε αναδείξει και τις πρωτοβουλίες πολιτικών, κοινωνικών και αυτοδιοικητικών φορέων της Θεσσαλονίκης που εναντιώνονται στην ιδιωτικοποίηση της, όπως και την σχετική, σημαντική απόφαση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (ΠΕΔ) Κεντρικής Μακεδονίας (υπέρμαχοι του δημόσιου χαρακτήρα και της μητροπολιτικής διαχείρισης της ΕΥΑΘ), να καταθέσει ως το τέλος του Νοέμβρη πρόταση προς το ΤΑΙΠΕΔ για τη δημοτικοποίηση της ΕΥΑΘ.

Σε συνδυασμό με τα παραπάνω η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) προσθέτει νέα, ευρύτερη διάσταση κατά της ιδιωτικοποίησης του πόσιμου νερού και θέτει που επί τάπητος την ανάγκη για ανατροπή των σχεδιασμών της κυβέρνησης και των συναρμόδιων Υπουργείων σχετικά με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ ΑΕ.

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

«Έφυγε» από τη ζωή ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δρακάτος

Η καριέρα, οι διακρίσεις και το συγγραφικό έργο του διαπρεπούς καθηγητή της στατιστικής


«Έφυγε» χτες από τη ζωή ο Κωνσταντίνος Δρακάτος, ακαδημαϊκός και ομότιμος καθηγητής της Στατιστικής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Aθηνών, σε ηλικία 85 ετών.

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Στο «σκαμνί» του ΣΔΟΕ 44 μεγαλοδικηγόροι

Αλλά και καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, ακόμα και άνθρωποι της νύχτας που κατέθεταν σε τραπεζικούς  λογαριασμούς  ποσά-μαμούθ ως αμοιβή για τις νομικές υπηρεσίες τους - Στο μικροσκόπιο και μεγαλογιατροί


Την αχίλλειο πτέρνα φυσικών προσώπων που φοροδιαφεύγουν φαίνεται πως βρήκαν στο ΣΔΟΕ, καθώς τελευταία βλέπουμε έντονη δραστηριότητα του οργάνου. Αυτή προκύπτει από τις τραπεζικές καταθέσεις των φορολογουμένων, οι οποίες συγκρίνονται με τις φορολογικές δηλώσεις της τελευταίας 10ετίας. 

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

O άγνωστος Ανδρέας Παπανδρέου στην παθιασμένη ζωή του στην Αμερική -Ανάμεσα σε δύο γυναίκες ή μήπως τρεις;

Σε μια βιογραφία-ποταμό που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός (σε μετάφραση Χρήστου Οικονόμου και πρωτότυπο τίτλο Andreas papandreou: the making of a Greek demokrat and political maverick ), ο συγγραφέας Σπύρος Δραΐνας αποκαλύπτει όλο το παρασκήνιο της πολιτικής σταδιοδρομίας του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο συγγραφέας Σπύρος Δραΐνας τύγχανε να γνωρίζει τον Παπανδρέου από τα φοιτητικά χρόνια, αλλά και από τη θέση του συνιδρυτή του ΠΑΚ (οι μεταξύ τους επιστολές είναι που αποτέλεσαν τα σπάργανα του Καταστατικού του ΠΑΚ). Ο Δραΐνας επιμένει ότι τα ψήγματα του χαρακτήρα και των φιλοδοξιών του Ανδρέα διαφαίνονταν από τότε, εκπλήσσοντας με τον παθιασμένο χαρακτήρα του ακόμη και τους οικείους του - όπως τη Μαργαρίτα, η οποία θα τον έβλεπε με έκπληξη κάποια χρόνια αργότερα να μασάει βότσαλα για να αποκτήσει τη σωστή άρθρωση του ρήτορα όπως έκανε ο αρχαίος Δημοσθένης.
 
Ανάμεσα σε δύο γυναίκες - Ή μήπως τρεις;

«Η μετακόμιση του Παπανδρέου στη Μινεάπολη της Μινεσότας το 1947 επιδείνωσε ακόμα περισσότερο τη σχέση με την τότε σύζυγό του Χριστίνα Ρασιά. Το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς, λίγο πριν φύγει ο Παπανδρέου για τη Μινεάπολη, η μητέρα του Σοφία ήρθε από την Ελλάδα για να ζήσει με το ζευγάρι. Ο Ανδρέας και η μητέρα του εγκαταστάθηκαν σ' ένα μικρό διαμέρισμα στη Μινεάπολη. Η Χριστίνα έμεινε στη Βοστόνη για να συνεχίσει τις σπουδές της στην Ιατρική, με την προοπτική να μετακομίσει αργότερα στην Μινεάπολη. Εν τω μεταξύ, κάτι άλλαξε στην προσωπική ζωή του Παπανδρέου. Τον Φεβρουάριο του 1948, ενώ περίμενε στην αίθουσα αναμονής ενός Ελληνοκύπριου οδοντιάτρου στη Μινεάπολη, γνώρισε τη Μάργκαρετ Τσαντ. Η εικοσιτετράχρονη Τσαντ, απ' το Ελμχερστ του Ιλινόις, είχε επίσης ραντεβού με τον οδοντίατρο, όχι όμως για τα δόντια της. Η Μαργαρίτα Τσαντ είχε ιδρύσει μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων και βοηθούσε τον οδοντίατρο να γράψει ένα βιβλίο για τη λαχτάρα του να επιστρέψει στην πατρίδα του, την Κύπρο. Περιμένοντας στον προθάλαμο του ιατρείου, ο Παπανδρέου και η Τσαντ έπιασαν κουβέντα. Ο Ανδρέας εξέφρασε τα δικά του συναισθήματα για τη φυγή του απ' την Ελλάδα. Είπε στη Μαργαρίτα ότι "ένιωθε νοσταλγία για την Ελλάδα", αλλά, σε αντίθεση με τον Ελληνοκύπριο πελάτη της,"δεν είχε καμιά επιθυμία να επιστρέψει".

Το διαζύγιο με τη Χριστίνα Ρασσιά

Η χημεία μεταξύ τους ήταν έντονη. Ερωτεύτηκαν με πάθος. Μετά από λίγους μήνες ο Αντρέας ζήτησε διαζύγιο απ' τη Χριστίνα, που βρισκόταν ακόμα στη Βοστόνη. Εκείνη αρνήθηκε και συντετριμμένη ζήτησε ψυχιατρική βοήθεια. Ο Αντρέας, ακολουθώντας τις συμβουλές του γιατρού και μη μπορώντας να ξεφύγει από τον δυστυχισμένο γάμο του, υπαναχώρησε. Αυτό οδήγησε στην αποχώρηση της Μαργαρίτας. Το καλοκαίρι του 1948 διέκοψαν τη σχέση τους. Ολοκληρώνοντας τις ιατρικές σπουδές της, η Χριστίνα πήγε να ζήσει στη Μινεάπολη με τον Αντρέα και τη μητέρα του. Ομως η παρουσία της Σοφίας υπενθύμιζε στη Χριστίνα ότι δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει, γεγονός που δημιουργούσε μεγαλύτερη πίεση σε έναν ήδη προβληματικό γάμο. Ωστόσο, το ζευγάρι θα μείνει μαζί ακόμη τρία χρόνια».
 

Ο Ελληνας Κένεντι

Παντρεμένος πια με τη Μαργαρίτα, την οποία ξαναβρήκε ύστερα από εκείνον τον τρίχρονο χωρισμό, ο Ανδρέας Παπανδρέου φαινόταν να ξεπερνάει σταδιακά τα διάφορα ψυχοσωματικά προβλήματα αφού, όπως επιμένει ο Δραΐνας, «το σώμα του Ανδρέα είχε γίνει το μέσο έκφρασης της συναισθηματικής σύγκρουσης που τον βασάνιζε για τη σχέση του με την πολιτική». Με την επάνοδό του στην Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του '60, απέκτησε ενεργό πολιτικό ρόλο λαμβάνοντας τον ρόλο του διαπραγματευτή -αριστουργηματικό «wheeler and dealer» τον έλεγαν οι Αμερικανοί- ανάμεσα σε Αμερική και Ελλάδα. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν, στις αρχές της δεκαετίας του'60, δύο πρόσωπα, προσωπικοί φίλοι του Παπανδρέου: ο τότε σύμβουλος του Κένεντι, Αρθουρ Σλέσινγκερ, και ο Ντέινα Ντουράντ, ένας εκ των αναλυτών της CIA, «οι οποίοι διέφεραν οργανωτικά, αλλά και από πλευράς καλλιέργειας από το περιβόητο τμήμα ειδικών επιχειρήσεων, που αποτελούσε καταφύγιο για αντικομμουνιστές μισθοφόρους, όπως ήταν οι πρωταγωνιστές του φιάσκου στον Κόλπο των Χοίρων». Μέσω αυτών ο Παπανδρέου απέκτησε πρόσβαση στον ίδιο τον Κένεντι -ο οποίος παρέμενε το πολιτικό του πρότυπο- ως τότε υπουργός Προεδρίας της ελληνικής κυβέρνησης και στους ανθρώπους του Αμερικανού προέδρου, πείθοντάς τους ότι η αφοσίωση της Ενωσης Κέντρου «ήταν μεγαλύτερη από εκείνη του Καραμανλή». Ηταν, επίσης, ο ίδιος ο Παπανδρέου που έλεγχε τότε από αυτό το πόστο την ΚΥΠ, αναθεωρώντας πολλές μυστικές συμφωνίες που είχαν υπογραφεί νωρίτερα.

Ανένδοτος και στον πατέρα

Η έναρξη του περίφημου «Ανένδοτου» του Γεωργίου Παπανδρέου σήμανε την έναρξη ενός άλλου «ανένδοτου», αυτού του υιού Παπανδρέου προς τον πατέρα του, όταν αρνήθηκε να πάρει τότε ξεκάθαρη θέση αποφασίζοντας να επιστρέψει για σύντομο χρονικό διάστημα στην Αμερική - παρά τις αντιρρήσεις τις Μαργαρίτας. Η υποβόσκουσα αντίθεση με τις πολιτικές επιλογές του πατέρα του θα κορυφωθεί, όπως αποκαλύπτει ο Δραΐνας, το κρίσιμο πολιτικό έτος 1966, όταν ο Ανδρέας θα διαφωνήσει κάθετα στο να τα βρει η Ενωση Κέντρου με τον Κωνσταντίνο, με «τη διαφορά των δύο Παπανδρέου να είναι φανερή ακόμη και στις δημόσιες εκδηλώσεις τους». Την ίδια ώρα που ο πατέρας του επέμενε ότι έπρεπε να ζητήσουν την παρέμβαση της Αμερικής προκειμένου να αποτραπεί ενδεχόμενο πραξικόπημα, ο Ανδρέας, που είχε ήδη ψυχρανθεί με τους Αμερικανούς φίλους του, επέμενε στην απευθείας σύγκρουση με το παλάτι. Παράλληλα οργάνωνε μεθοδικά τη δική του πολιτική πορεία. Πηγή Πρώτο Θέμα
Enhanced by Zemanta

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Απόστολος Τζιτζικώστας, ο γόνος ενός ακραίου πολιτικού που έγινε πρόσωπο της ημέρας

Ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας, είναι αδιαμφισβήτητα το πρόσωπο της φετινής παρέλασης. Ο κ. Τζιτζικώστας έγινε περιφερειάρχης μετά την καταδίκη του Παναγιώτη Ψωμιάδη για διαφθορά. Είναι πρώην βουλευτής Θεσσαλονίκης και δείχνει να έχει μεγάλες πολιτικές φιλοδοξίες.

Με τις δηλώσεις που έκανε τις τελευταίες ημέρες περί Χρυσής Αυγής και ΠΑΣΟΚ προκάλεσε ακόμα και την δυσφορία του Μαξίμου, γινόμενος ο «ηθικός αυτουργός» της απουσίας πολλών επισήμων από την εξέδρα στην στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης.

Ποιός ήταν ο φιλοβασιλικός πατέρας του

Πατέρας του ήταν ο Γιώργος Τζιτζικώστας ο οποίος εξελέφη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1974 με τη ΝΔ στο Υπόλοιπο Θεσσαλονίκης. Επανεξελέγη το 1977, 1981 1985, Ιούνιο 1989, Νοέμβριο 1989, 1990 και 1993 στη Β΄ Θεσσαλονίκη.

Από τις 21 Νοεμβρίου 1974 ως τις 21 Οκτωβρίου 1977 χρημάτισε υφυπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση Καραμανλή. Στην κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη υπηρέτησε ως υφυπουργός Συντονισμού από τις 29 Ιουνίου 1981 ως τις 17 Σεπτεμβρίου 1981.

Τέλος ανέλαβε υπουργός Μακεδονίας - Θράκης για το διάστημα 11 Απριλίου 1990 - 8 Αυγούστου 1991, στην κυβέρνηση της ΝΔ.

Επανεξελέγη το 1996 με 16.188 ψήφους. Εξέφραζε ανοιχτά σκληρές δεξιές απόψεις και δεν έκρυψε ποτέ τα φιλοβασιλικά του αισθήματα.

Ενώ νοσηλευόταν, δήλωσε υποψηφιότητα για τις εκλογές του 2000 , αλλά δεν εξελέγη.
Ο Γιώργος Τζιτζικώστας απεβίωσε από καρκίνο τον Ιούνιο του 2000. Η ταφή του έγινε στα Βραχιά Θεσσαλονίκης, ιδιαίτερη πατρίδα του.

Ο τέως στην κηδεία του πατέρα του
Η σορός του πρώην βουλευτή και πρώην υπουργού Μακεδονίας-Θράκης μεταφέρθηκε από την Αθήνα στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου στα Βραχιά Θεσσαλονίκης.
Στην κηδεία του παρέστη ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο οποίος ήταν προσωπικός φίλος του εκλιπόντος. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο έκπτωτος μονάρχης εξασφάλισε τετράωρη άδεια από το υπουργείο Εσωτερικών ώστε να παρευρεθεί ο ίδιος στην κηδεία.

Μητέρα του η ισχυρή κυρία Καίτη Τζιτζικώστα

Μητέρα του είναι η Μαρία Αικατερίνη Παπαχριστοπούλου η οποία έχει ισχυρές διασυνδέσεις στη Βόρεια Ελλάδα αλλά και στην Αθήνα. Παρά το ισχυρό όνομα του Γιώργου Τζιτζικώστα στη Βόρειο Ελλάδα, ο Απόστολος μεγάλωσε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στη Φιλοθέη.
Προεκλογικά η υποψηφιότητα Τζιτζικώστα απέκτησε ξεχωριστή θέση στην επικαιρότητα όταν εμφανίστηκε ανώνυμη επιστολή προς τον πρωθυπουργό με φερόμενο αποστολέα τη ΔΑΚΕ ιδιωτικού τομέα Θεσσαλονίκης, η οποία υποστήριζε μεταξύ άλλων ότι η πρόεδρος της εθνικής επιτροπής UNESCO, Καίτη Τζιτζικώστα, οργάνωσε διεθνές συνέδριο στην Αθήνα για την προώθηση της υποψηφιότητάς του.

Το όνομά της έχει ταυτιστεί με τη δράση της Unesco στη χώρα μας. Πρόσφατα, μάλιστα, ο Οργανισμός τη βράβευσε και την εξέλεξε ως μία από τις εξήντα γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο που έχουν δουλέψει για την ειρήνη
.

Πώς πήρε η Καίτη Τζιτζικώστα την Unesco

Το 1990, ο σύζυγός της ήταν Υπουργός Μακεδονίας- Θράκης και οργάνωσε την πρώτη ανθρωπιστική βοήθεια στη Βουλγαρία.

«Είπε, λοιπόν, να κάνουμε και κάτι οι γυναίκες της Θεσσαλονίκης. Οργανωθήκαμε γύρω στις εκατό γυναίκες και μαζέψαμε τρόφιμα και άλλα είδη που χρειάζονταν στις χώρες αυτές εκείνη τη μεταβατική περίοδο. Κάναμε μία ολόκληρη εκστρατεία. Σ' αυτή την προσπάθεια αποφασίσαμε οι γυναίκες της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Ελλάδας να κάνουμε μία οργάνωση συνεργασίας, έτσι ιδρύσαμε τον Σύνδεσμο Διαβαλκανικής Συνεργασίας. Στα συνέδρια που διοργανώναμε μας επισκέπτονταν εκπρόσωποι από όλους τους διεθνείς οργανισμούς και τα Ηνωμένα Έθνη. Σε ένα συνέδριό μας ήρθε και η τότε διευθύντρια για τα θέματα γυναικών της Unesco και μου πρότεινε να δημιουργήσουμε ένα περιφερειακό κέντρο που να καλύπτει τις βαλκανικές χώρες. Έτσι κι έγινε. Από το 1994 η έδρα του κέντρου Unesco βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη» δήλωσε η ίδια σε συνέντευξή της.

Δηλώσεις που «ξεπλένουν» τη Χρυσή Αυγή

Ωστόσο η φετινή ήταν η πρώτη χρονιά που ο τοποθετηθείς περιφερειάρχης Απόστολος Τζιτζικώστας γίνεται γνωστός για δηλώσεις του πανελλαδικά. Αρχικά προκάλεσε σάλο επειδή προσκάλεσε και την Χρυσή Αυγή να ανέβει στην εξέδρα των επισήμων και να συμμετάσχει στην παρέλαση. Στην απόφαση αυτή αντέδρασαν τόσο το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης.

Παρά τις αντιδράσεις ο Απόστολος Τζιτζικώστας κράτησε σκληρή στάση στο θέμα της πρόσκλησης βουλευτών της Χρυσής Αυγής στην στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης, ο οποίος δήλωσε πως δεν πρόκειται να πάρει πίσω την απόφαση.

Ο κ. Τζιτζικώστας δήλωσε στο Mega: «Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα έκανα το ίδιο, όχι γιατί αυτή είναι η πολιτική μου θέση, αλλά είναι άλλο αυτό που πρέπει να κάνω με το θεσμικό μου ρόλο».

Και το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είναι εγκληματική οργάνωση

Ο κ. Τζιτζικώστας προσπάθησε να δικαιολογήσει την θέση του αυτή, υποστηρίζοντας πως δεν θεωρεί ότι «απενοχοποιεί ένας περιφερειάρχης τη Χρυσή Αυγή με το να κληθεί εκ του νόμου βουλευτής σε μία παρέλαση», ενώ προσέθεσε πως δεν «κλείνει το μάτι» στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Μάλιστα, ο Περιφερειάρχης ανέβασε περισσότερο τους τόνους, λέγοντας πως εάν οι ερμηνείες αρχίσουν να εκφεύγουν του νόμου τότε κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι εγκληματική οργάνωση μπορεί να είναι και το ΠΑΣΟΚ διότι καταδικάστηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Αυτές οι δηλώσεις προκάλεσαν την έκρηξη του ΠΑΣΟΚ, το οποίο τον κάλεσε να παραιτηθεί αλλά και την κριτική του Μεγάρου Μαξίμου που τον επέπληξε για τον τρόπο με τον οποίο συμψηφίζει τη δράση της Χρυσής Αυγής και του ΠΑΣΟΚ.

Πηγή:  | iefimerida.gr
Enhanced by Zemanta

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

ΔΙΑΝΟΜΗ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟΡΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ


Για δεύτερη συνεχή χρονιά έγινε η διανομή της σχολικής τσάντας, στον χώρο του Μερώπειου Ιδρύματος στο Σύνταγμα , στα παιδιά των απόρων οικογενειών που παίρνουν βοήθεια από το Ίδρυμα Ελληνικής Συμπαράστασης HELLENIC RELIEF FOUNDATION και τον Σύλλογο των φίλων των Αστέγων του Δήμου Αθηναίων.


Φέτος η σχολική τσάντα ήταν προσφορά του Διαγνωστικού και θεραπευτικού Κέντρου ΥΓΕΙΑ και περιείχε μεταξύ άλλων τετράδια, στυλό, μολύβια, ξηλομπογιές, κυρομπογιές, τετράδια ιχνογραφίας, ξύστρες, γόμες, κόλλα χειροτεχνίας, Τshirt, βοηθήματα σχολικών βιβλίων κ.α.


Προσφορά του Συνδέσμου Αποφοίτων των σχολών ΜΩΡΑΪΤΗ και των εταιριών ΣΚΑΓΙΑ, ΚΑΙ ΝΕΟΧΑΡΤ. Τέλος φεύγοντας τα παιδιά έπαιρναν μαζί τους και μια σακούλα γεμάτη με διάφορα μπισκότα και γλυκίσματα προσφορά διαφόρων εταιριών.


ΦΩΤΟ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΙΔΗΣ



Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

VIDEO - Επί ποδός οι αρχές για την υπόθεση της 4χρονης

Στο προσκήνιο και η υπόθεση του μικρού Μπεν Νίνταμ που "χάθηκε" το 1991 - Μάρτυρες ισχυρίζονται ότι τον είδαν στον ίδιο καταυλισμό με τη Μαρία - Τη Δευτέρα στον Εισαγγελέα οι δύο Ρομά - Ερωτήματα για το πώς εξέδωσε ο δήμος Αθηναίων ληξιαρχική πράξη γέννησης - Τί γίνεται με παιδιά που είχαν δηλωθεί νεκρά αλλά δεν βρέθηκαν τα σώματά τους - Διάταξη για τα πιστοποιητικά γέννησης φέρνει το υπ. Εσωτερικών


Προς κάθε κατεύθυνση συνεχίζονται οι έρευνες της αστυνομίας για την υπόθεση του 4χρονου κοριτσιού, ενώ συνεργασία υπάρχει και με την Interpol καθώς εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο ύπαρξης διεθνούς κυκλώματος αρπαγής ανηλίκων.

Οι έρευνες συνεχίζονται και σε σχέση με τα υπόλοιπα 14 παιδιά του ζευγαριού. Ο 40χρονος και η 39χρονη θα απολογηθούν τη Δευτέρα, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα. Σε βάρος τους σχηματίσθηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα για τα αδικήματα της αρπαγής ανηλίκου και της υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης κατ' εξακολούθηση, ενώ τη Δευτέρα θα δοθούν στη δημοσιότητα και οι φωτογραφίες τους.

Η υπόθεση της 4χρονης έχει ξυπνήσει μνήμες άλλων χαμένων παιδιών σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς το θέμα έχει πάρει διεθνή διάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι γονείς της Μαντλίν ΜακΚάν η οποία σε ηλικία τριών ετών τον Μάιο του 2007 εξαφανίστηκε από το δωμάτιο του ξενοδοχείου Πράγια ντα Λουζ της Πορτογαλίας, δήλωσαν ότι οι ελπίδες τους αναπτερώνονται. Σε αυτρό βέβαια συνέβαλαν και νέες μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων που είδαν κάποιον άνδρα να μεταφέρει το κορίτσι από το δωμάτιο της οικογένειας.

video platformvideo managementvideo solutionsvideo player

Στο προσκήνιο η απαγωγή του Μπεν Νίνταμ

Η υπόθεση όμως που παίρνει νέες διαστάσεις μετά την περιπέτεια της 4χρονης είναι αυτή του Μπεν Νίνταμ, που είχε απαχθεί από ξενοδοχείο της Κω το 1991.


Η οικογένεια του Μπεν νιώθει ότι έφτασε η ώρα να βρεθεί μετά από χρόνια αγώνων το παιδί της. «Οι αρχές στην Ελλάδα μας έλεγαν πάνταότι οι τσιγγάνοι δεν κλέβουν παιδιά. Τώρα ξέρουμε ότι κλέβουν», ανέφερε χαρακτηριστικά η μητέρα του Μπεν, Κέρι.

Οι γονείς του Μπεν, που πλέον θα είναι 24 ετών, θεωρούν ότι τώρα θα δοθεί μεγαλύτερη σημασία στην μαρτυρία του Αντώνη Μπέντζιου, ο οποίοςαπέδρασε από τη φυαλκή και βρέθηκε στον καταυλισμό των τσιγγάνων στη Λάρισα το 1991, ψάχνοντας τον δικό του γιο, Ράμπο, που τότε έμενε με την γνωστή οικογένεια τσιγγάνων, Κερίμι. Σϋμφωνα με τις αποκαλύψεις που είχε κάνει στους παππούδες του Μπεν το 1996 στον καταυλισμό είχε δει ένα αγόρι που έμοιαζε πολύ με τον Μπεν και όταν ρώτησε ποιος είναια υτός, το «κεφάλι» της οικογένειας του απάντησε:«Τον αρπάξαμε από την Κω».

Ο Μπέντζιος είχε δώσει και κατάθεση στην αστυνομία, αλλά οι αρχές δεν έδωσαν ποτέ την πρέπουσα σημασία.


Οι ΜακΚάν πάντα πίστευαν ότι οι τσιγγάνοι ήταν το κλειδί της υπόθεσης και μετά τη δημοσίευση της υπόθεσης της Μαρίας ικετεύουν: «Βοηθήστε μας να βρούμε το γιο μας. Κάποιος πρέπει να αρχίσει να μας δίνει σημασία. Ο Μπεν είναι τώρα 24 ετών. Έχουν περάσει 22 χρόνια και είναι πάρα πολλά».

Οι ελπίδες τους ότι ο γιος τους θα βρεθεί βασίζεται και σε μαρτυρία ενός οδηγού ταξί, ο οποίος είχε καταθέσει ότι είχε δει το αγόρι στον καταυλισμό μαζί με ένα μέλος της οικογένειας Κερίμι.


Προβληματισμός για τις ενέργειες του Δήμου

Πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν από το καθεστώς για την σύνταξη ληξιαρχικής πράξης γέννησης. Ο δήμος Αθηναίων ισχυρίζεται πως «με την εφαρμογή του νόμου 344/76, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, για τη σύνταξη ληξιαρχικής πράξης γέννησης δεν απαιτείται πιστοποιητικό γέννησης από μαιευτήριο, αλλά αρκεί η δήλωση ενός γονέα και δύο επιπλέον μαρτύρων, που ήταν παρόντες κατά τη γέννηση του παιδιού. Ληξιαρχική πράξη γέννησης εκδίδεται από τον δήμο, στον οποίο ο γονέας δήλωσε ότι έλαβε χώρα το γεγονός. Αν και ο νόμος επιβάλλει τη δήλωση της γέννησης εντός 10 ημερών, εντούτοις προβλέπει ότι οι γονείς μπορούν να δηλώσουν τη γέννηση του παιδιού, ακόμη έως και την ενηλικίωσή του, με καταβολή χρηματικού προστίμου».

Αυτός όμως ο ισχυρισμός καταρρίπτεται πολύ εύκολα. Ο καθένας μπορεί να δει τα πιστοποιητικά που χρειάζονται για την έκδοση ληξιαρχικής πράξης γέννησης, μπαίνοντας στην Εθνική Πύλη Δημόσια Διοίκησης.


Από την πλευρά του πάντως το υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε δια του αναπληρωτή υπουργού Λεωνίδα Γρηγοράκου ότι στο επόμενο νομοσχέδιο θα καταθέσει διάταξη «που θα διασφαλίζει το αδιάβλητο τόσο της μητρότητας όσο και της πατρότητας κάθε νεογέννητου παιδιού».

«Σε όσα γεννιούνται σε νοσοκομείο θα χρειάζεται , όπως προβλέπει ήδη ο νόμος, πιστοποίηση τόσο από τον γιατρό όσο και από το νοσοκομείο. Για όσα παιδιά γεννιούνται εκτός μαιευτηρίου θα απαιτείται η χρήση αδιαμφισβήτητων μέσων της τεχνολογίας, της ιατρικής και του Δικαίου» αναφέρει η ανακοίνωση του κ. Γρηγοράκου.

Συναγερμός σε οικογένειες με παιδιά δηλωμένα ως νεκρά

Η υπόθεση της 4χρονης έχει εγείρει πολλά ερωτήματα και για την πιθανή δράση κυκλωμάτων εμπορίας παιδιών στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολλά ζευγάρια των οποίων τα παιδιά έχουν δηλωθεί νεκρά, ωστόσο, οι υποθέσεις τους είναι ασαφείς και έχουν ήδη πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης.


Χαρακτηριστική περίπτωση ενός ζευγαριού από τη Θεσσαλονίκη το οποίο, σύμφωνα με αποκάλυψη του ΣΚΑΪ, είχε χάσει το νεογέννητο παιδί του το 2009. Στη συνέχεια οι άνθρωποι από το νοσοκομείο αρνήθηκαν στους γονείς να δουν το νεκρό παιδί τους ισχυριζόμενοι ότι υπήρχε κίνδυνος μολύνσης. Ωστόσο, επειδή η υπόθεση πήρε το δρόμο της Δικαιοσύνης οι γονείς ζήτησαν εκταφής της σωρού για να διαπιστώσουν έκπληκτοι ότι το φέρετρο του παιδιού τους ήταν άδειο.

Αυτή τη στιγμή οι άτυχοι γονείς είναι ακόμη ένα ζευγάρι που έχει ζητήσει εξετάσεις DNA για να διαπιστώσει μήπως η μικρή Μαρία είναι το χαμένο αγγελούδι τους καθώς ταιριάζουν τόσο η ηλικία όσο και τα χαρακτηριστικά.

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Με το ένα πόδι στον τάφο όσοι μπαίνουν χειρουργείο: 6000 ιατρικά λάθη κάθε χρόνο στην Ελλάδα!


Στα παλιά τα χρόνια έλεγαν πως οι έγκυες είναι με το ένα πόδι στον τάφο…. στην σύγχρονη εποχή όμως, η απειλή του θανάτου έχει εξαπλωθεί επικίνδυνα ακόμη και σε όσους δεν περιμένουν απόγονο !!!!!

Μια ματιά στα στοιχεία-ΣΟΚ για τα ιατρικά λάθη σε νοσοκομεία, κλινικές και δομές υγείας είναι αρκετή για να προκαλέσει φόβο, ακόμη και σε αυτούς που δεν λυγίζουν με τίποτα….

Άνθρωποι γεροί κατάγεροι …. μένουν ανάπηροι ή χάνουν τη ζωή τους, εξαιτίας κακών χειρισμών παραβλέψεων στη διάρκεια της επέμβασης ή της νοσηλείας  με τους ιατροδικαστές να εκτιμούν πως κάθε χρόνο γίνονται στην Ελλάδα 6.000 ιατρικά σφάλματα.

4 στους 10 μένουν ανάπηροι - Πρωταθλητές στα λάθη οι μαιευτήρες

Έρευνα του Πανεπιστημίου Πειραιά σε 259 περιπτώσεις ιατρικών σφαλμάτων καταγράφει την βαρύτητα των ιατρικών λαθών: το 35,9% από αυτά προκαλεί μόνιμες αναπηρίες,  ενώ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η καταγραφή των σφαλμάτων ανά ειδικότητα, όπου τα σκήπτρα κρατούν χειρουργοί, μαιευτήρες και ορδοπεδικοί.

"Ένιωσα ότι χάνομαι.... αιμοραγούσα"

Η μαρτυρία του κ. Κώστα Λαζαρίδη  είναι συγκλονιστική: «Ακουσα τον επικεφαλής χειρουργό να φωνάζει στον βοηθό του. Ενιωσα πόνο. Ενιωσα ότι χάνομαι. Αιμορραγούσα. Δεν ήξερα τι είχε συμβεί. Το διαπίστωσα όταν συνήλθα πλήρως»...

Ο κ. Λαζαρίδης είχε την ατυχία να υποστεί ζημιά στον σφιγκτήρα κατά τη διάρκεια ουρολογικής επέμβασης, στην οποία υποβλήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια στο μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας. Η βλάβη έχει υποβαθμίσει την ποιότητα της ζωής του, ενώ δεν είχε κανένα αποτέλεσμα η προσπάθεια να βρει το δίκιο του.

Το χειρότερο όλων είναι πως οι ερευνητές εκτιμούν ότι πίσω από τα περιστατικά ιατρικού λάθους με σοβαρή έκβαση υπάρχουν χιλιάδες άλλα τα οποία δεν βλέπουν ποτέ το φως. Περιστατικά ιατρικής αμέλειας -σημειώνουν- στα οποία δεν προκαλείται βλάβη στους ασθενείς, σπάνια γίνονται αντιληπτά και καταγγέλλονται.


Το σύστημα μας σκοτώνει!!!

Η βαθύτερη αιτία των ιατρικών σφαλμάτων είναι -κατά κύριο λόγο - συστημική. Τα κύρια αίτια, δηλαδή, αφορούν τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της μονάδας στην οποία συμβαίνει το λάθος.

Οι συστημικοί παράγοντες -εξηγούν- εντοπίζονται κυρίως στην υποστελέχωση (ποσοτική και ποιοτική), στο μη ασφαλές εργασιακό περιβάλλον, στη βαρύτητα των ασθενών, στον αυξημένο φόρτο εργασίας, στο κυκλικό ωράριο και στην επαγγελματική εξουθένωση.

Οι παραπάνω παράμετροι εντοπίζονται κατά κόρον στα δημόσια νοσοκομεία, μαζί με μία ακόμη: την ανεπαρκή στελέχωση σε νοσηλευτές και το ανεπαρκές επίπεδο εκπαίδευσης, τα οποία βάζουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των ασθενών και οδηγούν σε χαμηλής ποιότητας φροντίδα υγείας.

Τι προκαλεί τα λάθη

Ιατρικό σφάλμα είναι η αδυναμία μίας προγραμματισμένης ενέργειας να συμπληρωθεί όπως αναμένεται ή η χρήση ενός λανθασμένου σχεδιασμού για να επιτευχθεί ένας θεραπευτικός στόχος. Τα σφάλματα μπορούν να αποδοθούν σε κακή άσκηση της ιατρικής πρακτικής, παρενέργειες φαρμάκων, ιατρικές επεμβάσεις και τεχνολογικό εξοπλισμό….

Παγκόσμια απειλή

Απειλή για ασθενείς κάθε υγειονομικού συστήματος είναι τα ιατρικά λάθη. Μελέτες δείχνουν ότι στις ΗΠΑ σημειώνονται ετησίως 98.000 θάνατοι. Στο Ηνωμένο Βασίλειο εκτιμάται ότι κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους 20.000 έως 30.000 άνθρωποι εξαιτίας δυσμενών συμβάντων, ενώ στη Γερμανία αναφέρονται 30.000 νεκροί ασθενείς.

Σημειώνεται ότι η πολύ ενδιαφέρουσα  μελέτη του Πανεπιστημίου Πειραιά πραγματοποιήθηκε από τον καθηγητή Γιάννη Πολλάλη, τον επίκουρο καθηγητή Αθανάσιο Βοζίκη και τη διδάκτορα Μαρίνα Ρήγα. Αναλύθηκαν περιπτώσεις ιατρικής αμέλειας της τελευταίας δεκαετίας. Τρεις στις πέντε αφορούσαν δημόσια νοσοκομεία και μία στις πέντε ιδιωτικές κλινικές.



Πηγή: ΕΘΝΟΣ

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Ποιος είναι ο μέσος μισθός των υπαλλήλων σε δώδεκα υπουργεία

Δώδεκα από τα 18 υπουργεία στα οποία είχε κατατεθεί ερώτηση, διαβίβασαν στη Βουλή στοιχεία για το μισθολογικό κόστος των υπαλλήλων τους. Την ερώτηση είχε καταθέσει ο βουλευτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Κουτσογιαννακόπουλος, ζητώντας από κάθε υπουργείο να απαντήσει ποιος είναι ο μέσος μισθός για κάθε κατηγορία υπαλλήλων που απασχολούνται αλλά και ποιος είναι ο μέσος μισθός στους φορείς, τους οργανισμούς και τα νομικά πρόσωπα που εντάσσονται σε κάθε υπουργείο. 
Η προθεσμία των 25 ημερών που δίνει ο Κανονισμός στα υπουργεία προκειμένου να στείλουν έγγραφες απαντήσεις στη Βουλή έχει εκπνεύσει από τον Σεπτέμβριο, αλλά υπάρχουν υπουργεία που δεν ανταποκρίθηκαν στον κοινοβουλευτικό έλεγχο που τους ασκήθηκε. Ανάμεσα στα υπουργεία που δεν έστειλαν τα στοιχεία για τους μισθούς των υπαλλήλων που απασχολούν είναι και τα υπουργεία Οικονομικών, Υγείας και Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Αλλά και κάποια υπουργεία περιορίστηκαν σε απαντήσεις με το συνολικό μισθολογικό κόστος και όχι το μέσο μισθό, όπως το υπουργείο Δικαιοσύνης το οποίο απέστειλε μόνο το συνολικό μηνιαίο μισθοδοτικό κόστος, ενώ δεν διαβιβάστηκαν τα στοιχεία για τους μισθούς 3.737 δικαστικών λειτουργών. Συγκεντρωτικά στοιχεία απέστειλε και το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη.
Από τα στοιχεία πάντως που βρίσκονται στη Διεύθυνση Κοινοβουλευτικού Ελέγχου προκύπτουν αποκλίσεις προς τα άνω για τους μισθούς στις ΔΕΚΟ.
Το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Είναι ενδεικτικά τα στοιχεία για τους μισθούς στο υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων που δείχνουν ότι στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων, σε υπάλληλο Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) ο μέσος μισθός είναι 2.345,23 ευρώ, υπάλληλος ΤΕ παίρνει μισθό 1.964,25 ευρώ, υπάλληλος ΔΕ παίρνει μισθό 1.557,84 ευρώ, υπάλληλος ΥΕ 1.383,64 ευρώ και υπάλληλος ειδικών προσόντων παίρνει μέσο μισθό 2.928,06 ευρώ.
Ωστόσο, διαφορετική είναι η εικόνα για κάποιους από τους εποπτευόμενους φορείς του υπουργείου Υποδομών όπου ο μέσος μισθός έχει ως εξής:
-ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΡΗΤΗΣ Α.Ε.:
ΠΕ: 2,734,92 ευρώ, ΤΕ: 2.480,07 ευρώ, ΔΕ: 1.927 ευρώ, ΥΕ: 1.522 ευρώ.
-ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ Α.Ε.:
ΠΕ: 2.394,46 ευρώ, ΤΕ: 1.906,12 ευρώ, ΔΕ: 1.619,88 ευρώ, ΥΕ: 1.416,49 ευρώ.
-ΟΣΚ ΑΕ
ΠΕ: 2.540,54 ευρώ, ΤΕ: 2.498,85 ευρώ, ΔΕ: 1.756,78 ευρώ, ΥΕ: 1.454 ευρώ
-ΔΕΠΑΝΟΜ:
ΠΕ: 3.082,95 ευρώ, ΤΕ: 2.133,75 ευρώ, ΔΕ: 2.391ευρώ
-ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ:
ΠΕ: 2.816,89 ευρώ, ΤΕ: 2.102,32 ευρώ, ΔΕ 1.793,16 ευρώ και ΥΕ: 1.587,62 ευρώ
-ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ:
ΠΕ: 2.563,07 ευρώ, ΤΕ: 1.644,85 ευρώ, ΔΕ: 1.485,22 ευρώ και ΥΕ: 1.453,61 ευρώ.
Σε κάποιους από τους εποπτευόμενους φορείς του Μεταφορών ο μέσος μισθός διαμορφώνεται με τρόπο ώστε υπάλληλος ΠΕ στην ΕΡΓΟΣΕ παίρνει 2.240,72 ευρώ, στη ΓΑΙΑΟΣΕ ο υπάλληλος ΠΕ παίρνει όμως 1.938 ευρώ και στην ΟΣΥ (Οδικές Συγκοινωνίες ΑΕ) 1.347,13 ευρώ, στη ΣΤΑΣΥ ΑΕ ο μισθός για υπάλληλο ΠΕ είναι 2.639,18 ευρώ αλλά στον ΟΑΣΑ με τα ίδια προσόντα, δηλαδή ΠΕ, είναι 1.364,32 ευρώ και στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ ο μέσος μισθός είναι 1.772 ευρώ.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Αποκλίσεις διαπιστώνονται και για τους φορείς που ανήκουν στο υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Για παράδειγμα, ενώ για υπάλληλο ΠΕ του υπουργείου, ο μέσος μισθός είναι 2.033 ευρώ, στο ΚΑΠΕ (Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών και Εξοικονόμησης Ενέργειας) ο μέσος μισθός για υπάλληλο ΠΕ είναι 2.540 ευρώ, στη ΔΕΠΑ ο μέσος μισθός για την κατηγορία ΠΕ είναι 1.821,50 ευρώ.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο ΕΑΧΑ (Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων και Αναπλάσεις) απέστειλε στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι ο μέσος μισθός για ένα υπάλληλο, μόνιμο, ΠΕ είναι 3.236,50 ευρώ.
Επίσης για υπάλληλο ΠΕ ο μέσος μισθός στον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Αίνου είναι 1.473 ευρώ, αλλά ο υπάλληλος ΠΕ στον Φορέα Διαχείρισης Κάρλας, Μαυροβουνίου, Κεφαλόβρυσσου, Βελεστίνου έχει μέσο μισθό 1.598,65 ευρώ, στον Φορέα Διαχείρισης Λίμνης Κερκίνης ο μέσος μισθός για υπάλληλο ΠΕ είναι 1.643,26 ευρώ και στον Φορέα Διαχείρισης Εθνικών Δρυμών Βίκου- Αώου και Πίνδου είναι 1.929,76 ευρώ.
Η «Ελληνικά Πετρέλαια Α.Ε.» δεν έστειλε τα στοιχεία στη Βουλή, λέγοντας ότι τόσο η ίδια η εταιρεία όσο και οι συνδεδεμένες με αυτή (θυγατρικές) εταιρείες δεν αποτελούν φορείς ούτε της Κεντρικής ούτε της Γενικής Κυβέρνησης, δεν χρηματοδοτούνται από την Κεντρική Διοίκηση ούτε καλύπτονται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
Ο ΔΕΣΦΑ απέστειλε τον «συνολικό μέσο μισθό στην εταιρεία», δηλαδή 3.183,39 ευρώ, ενώ ο ΛΑΓΗΕ απέστειλε μέσους ετήσιους μισθούς.
Στη ΔΕΗ ένας πτυχιούχος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης έχει μέση μηνιαία μισθοδοσία 2.907,64 ευρώ και καθαρές αποδοχές 1.686 ευρώ. Η μέση μηνιαία μισθοδοσία για διπλωματούχους μηχανικούς είναι 3.797,47 ευρώ που αντιστοιχούν σε 2.088 καθαρές αποδοχές.
Το υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας
Η εικόνα για τους υπαλλήλους του υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας είναι καλύτερη σε σύγκριση με τους μέσους μισθούς σε άλλα υπουργεία. Από τα στοιχεία που διαβιβάστηκαν στη Βουλή, προκύπτει ότι ο μέσος μηνιαίος μεικτός μισθός της κατηγορίας ΠΕ είναι 2.672 ευρώ.
Στο υπουργείο Ανάπτυξης υπάγεται και το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος στο οποίο υπάλληλος ΠΕ έχει μέσο μισθό 2.857 ευρώ. Το ΚΕΠΕ (Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών) απέστειλε στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι ο μέσος μισθός κατηγορίας ΠΕ είναι 3.326,20 ευρώ. Στο Κέντρο Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου ο μέσος μισθός για υπάλληλο ΠΕ είναι 2227,57 ευρώ, αλλά στον ΟΠΕ (Ελληνικός Οργανισμός Εξωτερικού Εμπορίου) είναι 2.418 ευρώ, στον Invest in Greece για υπάλληλο ΠΕ είναι 1.677 ευρώ, στη ΜΟΔ (Μονάδα Οργάνωσης της Διαχείρισης Αναπτυξιακών Προγραμμάτων) είναι 1.729,29 ευρώ, στην Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι 1.739,77 ευρώ, στον ΕΛΟΤ είναι 1.877,68 ευρώ.
Το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων
Τους μισθούς στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ αποστέλλει το υπουργείο Παιδείας, όχι όμως και όσων υπηρετούν στο ίδιο υπουργείο. Υπάλληλος κατηγορίας ΠΕ στο διοικητικό προσωπικό πανεπιστημίου έχει μέσο μισθό 1.600 ευρώ και το ίδιο ισχύει και για τα ΤΕΙ. Καθηγητής ΑΕΙ έχει μέσο μισθό 2.800 ευρώ, ο αναπληρωτής 2.500 ευρώ, οι επίκουροι 2.200 ευρώ και οι λέκτορες 2.000 ευρώ. Στα ΤΕΙ, ο καθηγητής έχει μέσο μισθό 2.300 ευρώ, ο αναπληρωτής 1.900 ευρώ, ο επίκουρος 1.900, ο καθηγητής εφαρμογών 1.600 ευρώ.
Από το υπουργείο Παιδείας διαβιβάστηκαν και συγκεντρωτικά στοιχεία για το μηνιαίο μισθολογικό κόστος των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Το μεγαλύτερο ποσό πληρώνει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ανέρχεται σε 7.806.164 ευρώ, ενώ ακολουθεί το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με μηνιαίο κόστος 7.614.756 ευρώ.
Σύμφωνα με τα έγγραφα που διαβιβάστηκαν στη Βουλή, ο μόνιμος εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έχει μέσο μηνιαίο μισθό 1.750 ευρώ και ο ιδιωτικού δικαίου, αορίστου χρόνου, 1.325 ευρώ.
Το υπουργείο Εξωτερικών
Στο υπουργείο Εξωτερικών απασχολούνται υπάλληλοι, υπαγόμενοι τόσο στο Ενιαίο όσο και στο Ειδικό Μισθολόγιο. Ο μέσος μισθός για υπάλληλο ενιαίου μισθολογίου κατηγορίας ΠΕ είναι 1.600 ευρώ. Τα πράγματα είναι διαφορετικά με τα επιδόματα αλλοδαπής. Το υπουργείο Εξωτερικών εποπτεύει τη Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού που κατέθεσε μόνο συγκεντρωτικά στοιχεία και όχι τον μέσο μισθό. Εποπτεύει όμως, και το Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών σπουδών Βενετίας, όπου ο μέσος μηνιαίος μισθός για τον διευθυντή είναι 7.161 ευρώ και για τον βιβλιοθηκάριο 2.640 ευρώ, για τον φύλακα 1.450 ευρώ και για την καθαρίστρια 800 ευρώ.
Η αναγνώριση προϋπηρεσίας
Το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχει ολοκληρώσει την προετοιμασία του Προεδρικού Διατάγματος για την αναγνώριση της προϋπηρεσίας δημοσίων υπαλλήλων στον ιδιωτικό τομέα. Το Προεδρικό Διάταγμα, ωστόσο, δεν έχει εκδοθεί διότι, όπως ενημερώνει ο αρμόδιος υπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, με έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή, η αντιμετώπιση του εν λόγω ζητήματος αποτελεί συναρμοδιότητα των υπουργείων Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Οικονομικών. «Ειδικότερα, μετά την ψήφιση του Ν. 4024/2011 και τη διασύνδεση του βαθμολογίου και του μισθολογίου, καθίσταται σαφές ότι το υπουργείο μας δεν δύναται να ενεργήσει μονομερώς προκειμένου να προωθήσει την έκδοση του εν λόγω διατάγματος» αναφέρει ο κ. Μητσοτάκης και προσθέτει ότι η ρύθμιση για την αναγνώριση προϋπηρεσίας και από τον ιδιωτικό τομέα θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της μισθολογικής δαπάνης των εργαζομένων του δημοσίου τομέα, «ζήτημα επί του οποίου επιλαμβάνεται το υπουργείο Οικονομικών».
Το έγγραφο του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης διαβιβάστηκε στη Βουλή έπειτα από ερώτηση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Πύρρου Δήμα, για την καθυστέρηση στην έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος που έχει προβλεφθεί στο Ν. 4024/2011 για την αναγνώριση προϋπηρεσίας δημοσίων υπαλλήλων στον ιδιωτικό τομέα.

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Κουβέλης: Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να υποχωρήσουν από τις επικοινωνιακές προσεγγίσεις

Παρέμβαση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στην εκδήλωση με τίτλο «Η Δημοκρατία δεν απειλείται»:

Δυστυχώς έπρεπε να θρηνήσουμε νεκρό τον Παύλο Φύσσα από την φασιστική / νεοναζιστική βία ώστε να καταλάβουν όλοι πως δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Και βέβαια είναι θλιβερό το γεγονός ότι αναρίθμητες πράξεις βίας ακόμη και εγκλήματα, όλο το προηγούμενο διάστημα, με θύματα κυρίως μετανάστες, δεν αντιμετωπίστηκαν με την αρμόζουσα σημασία και έμειναν ατιμώρητα.

Η Χ.Α. επεδίωξε να γίνει αποδεκτή από την ελληνική κοινωνία η ρατσιστική βία, η εθνοκάπηλη μισαλλοδοξία, οι αντιδημοκρατικές ιδέες, η ναζιστική ιδεολογία και τα χυδαία απάνθρωπα χαρακτηριστικά της. Η στρατηγική της βίας είχε ως στόχο την πλήρη απαξίωση και αποσταθεροποίηση των θεσμών της δημοκρατίας και τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Και ας μην υποτιμούμε τη δύναμη επιρροής που μπορεί να αποκτήσει ένας ναζιστικός λόγος κρυμμένος μέσα σε ένα αντισυστημικό και λαϊκίστικο πλαίσιο.

Σήμερα είμαστε σε μια νέα φάση. Αναδείχθηκε το βάθος του προβλήματος και τα χαρακτηριστικά της ναζιστικής οργάνωσης, κινητοποιήθηκε το πολιτικό σύστημα και η δικαιοσύνη, ταρακουνήθηκε η κοινωνία

Η συνεννόηση όλων των κομμάτων της δημοκρατίας και η συγκρότηση μετώπου αντιμετώπισης του φασιστικού κινδύνου αποτελεί προτεραιότητα. Αυτή τη σταθερή ενωτική δράση την οφείλουμε στην ιστορία, στο παρόν και το μέλλον της κοινωνίας.

Δεν χρειάζονται, αντίθετα βλάπτουν, μικροκομματικές συμπεριφορές και μικροκομματικές ενέργειες. Είναι άλλο πράγμα η πολιτική διαπάλη μέσα στη δημοκρατία, που είναι όχι μόνο σεβαστή, αλλά και αναγκαία και άλλο πράγμα η αντιπαλότητα της δημοκρατίας με τους εχθρούς της.

Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να υποχωρήσουν από τις επικοινωνιακές προσεγγίσεις και να επωμιστούν το βάρος που τους αναλογεί.

Στη Νέα Δημοκρατία, οφείλουν να θυμούνται ότι η ανοχή που επέδειξαν στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής – και η παράλληλη υιοθέτηση μιας συντηρητικής ατζέντας, δεν τους βγήκε. Τροφοδότησε τη θεσμική αδράνεια και χαλάρωση και την ανοχή στο επίπεδο της κοινωνίας.

Σήμερα είναι αναγκαία η απαραίτητη δημοκρατική συμπόρευση στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής. Με αυτή την οπτική χαρακτηρίσαμε ως μια επιλογή κατώτερη των περιστάσεων την άρνηση της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας για τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ούτε βεβαίως μπορεί να γίνει αποδεκτό το ιδεολόγημα των δύο άκρων, που εξισώνει την εγκληματική οργάνωση με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Από την άλλη πλευρά η αξιωματική αντιπολίτευση κάνει λάθος να είναι επιφυλακτική στην αναγκαία δημοκρατική συμπαράταξη για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, φοβούμενη ότι θα θολώσει η πολιτική της πρόταση για την καταγγελία του μνημονίου και θα αποδυναμωθεί ο πολιτικός στόχος της για την ανάληψη κυβερνητικής εξουσίας. Κάνει λάθος. Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής έχει την προτεραιότητα και την αυτονομία του.

Είναι λάθος μια πολωτική αντιπαράθεση - σε βάρος της κοινής δράσης - για τις αιτίες του φαινομένου και την αντιμετώπισή τους. Η προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος δεν είναι μία συντηρητική στόχευση. Η συστράτευση σε αυτόν τον αγώνα δεν μεταθέτει χρονικά τις πολιτικές στοχεύσεις. Δεν απομειώνει τον ριζοσπαστισμό, δεν αποδυναμώνει τους αγώνες για μια δίκαιη κοινωνία. Αντίθετα είναι συστατικό στοιχείο αυτού του αγώνα. Καμιά προοδευτική λύση δεν μπορεί να υπάρξει σε περιβάλλον αμφισβήτησης των θεσμών της δημοκρατίας και αποσταθεροποίησης.

Και σε συνάρτηση με αυτό, δεν πρέπει να υποτιμάται η ανάγκη για σταθερό μέτωπο και για κάθετη αντιπαράθεση απέναντι στις αντικοινοβουλευτικές κραυγές και τις πράξεις βίας, από όπου και αν προέρχονται.

Η αντιμετώπιση της επιχείρησης εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας επιβάλλει βούληση της δημοκρατίας να αμυνθεί, προσήλωση στη νομιμότητα των μέσων που χρησιμοποιούνται και ενότητα – κοινή δράση όλων των δυνάμεων της δημοκρατίας.

Η βούληση της δημοκρατίας να αμυνθεί σημαίνει ότι δεν χαλαρώνει, δεν αδρανεί, δεν υποτιμά τις διαδικασίες υπονόμευσής της. Αποκαλύπτει και αντιμετωπίζει τις παράνομες ενέργειες που κρύβονται πίσω από κοινοβουλευτικά δικαιώματα. Αντιπαρατίθεται σε όλα τα επίπεδα με τους εχθρούς της. Και εδώ θέλω να σημειώσω πως δυστυχώς αυτή η βούληση δεν εκφράστηκε στο παρελθόν. Δεν εκφράστηκε στην υπόθεση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου. Δεν εκφράστηκε επίσης όταν πολλές υποθέσεις -πολλοί φάκελοι - είχαν βρεθεί στο χώρο της ευρύτερης δημόσιας διοίκησης και δεν είχαν ερευνηθεί στην κατάλληλη στιγμή . Η έκθεση της Συνηγόρου του Πολίτη είναι χαρακτηριστική.

Η νομιμότητα, η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών είναι η απάντηση σε όποιον παρανομεί και σε όποιον θέλει να προωθήσει τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Η αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού, απαιτεί συνολική απάντηση σε όλα τα επίπεδα. Ποινική αντιμετώπιση, ενίσχυση της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, ενεργοποίηση για την κοινωνική και πολιτική απομόνωση του ναζιστικού μορφώματος.

Η αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης τους είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ και σημαντικό βήμα που πρέπει να συνεχιστεί σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες, με πλήρη αξιοποίηση του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου. Η δικαιοσύνη και τα όργανα του κράτους πρέπει να συνεχίσουν τη δουλειά τους για την πλήρη αποκάλυψη και την αντιμετώπιση όλων των παράνομων πράξεων.

Ένα πρώτο αποφασιστικό χτύπημα πραγματοποιήθηκε – μένουν όμως πολλά ακόμη. Χαρακτηριστικά αναφέρω την ανάγκη διερεύνησης των οικονομικών πόρων της νέο-ναζιστικής οργάνωσης.

Ο δημοκρατικός πολιτικός κόσμος πρέπει ενωμένος να αντιμετωπίσει τα θέματα των αναγκαίων νομοθετικών ρυθμίσεων, όπως η ψήφιση αντιρατσιστικού νομοσχεδίου και η διακοπή της χρηματοδότησης της εγκληματικής οργάνωσης.

Ο αντιρατσιστικός νόμος, έχει αξία να ειπωθεί ακόμη μία φορά, δεν υποκαθίσταται από τον ποινικό κώδικα. Λειτουργούν συμπληρωματικά.

Υπενθυμίζουμε ότι οι λόγοι που οδηγούν στην ανάγκη νέου αντιρατσιστικού νόμου είναι η περαιτέρω ανάπτυξη της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, ο συγχρονισμός της με τις νομοθετικές ρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η διεύρυνση των περιπτώσεων αξιόποινων εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας, η καθιέρωση της διοικητικής ευθύνης νομικών προσώπων για τις εμπίπτουσες στις διατάξεις του νόμου αξιόποινες πράξεις μελών τους, η αυστηροποίηση των ποινών, η τυποποίηση ως ποινικού αδικήματος του «εγκωμιασμού» και της « κακόβουλης άρνησης» της σημασίας των εγκλημάτων γενοκτονίας, με την προϋπόθεση ότι μπορεί να διεγείρουν σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της.

Υποστηρίξαμε τότε, τη σχετική νομοθετική πρωτοβουλία, μαζί με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που, δυστυχώς όμως, για συγκεκριμένους και γνωστούς λόγους δεν κατέστη δυνατό να προωθηθεί. Περιμένουμε να δούμε τώρα τι θα πράξει η κυβέρνηση. Έστω και εκ των υστέρων πρέπει να κατανοεί την ανάγκη περαιτέρω θεσμικής θωράκισης.

Επίσης το ζήτημα της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό οργανώσεων με εγκληματική δράση, δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων.

Πολύς λόγος γίνεται για το κατά πόσο συνδέεται η οικονομική κρίση με την όξυνση αυτού του ζητήματος, με την άνοδο της επιρροής της Χρυσής Αυγής στην ελληνική κοινωνία. Βεβαίως συνδέεται. Όμως υπάρχουν παραδείγματα κοινωνιών πιο φτωχών από την δική μας που δεν οδηγούνται στον φασισμό. Φαίνεται πως η αύξηση της πολιτικής επιρροής της Χρυσής Αυγής είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Το κενό που αφήνει η υποχώρηση της Πολιτείας, η απίσχναση των δυνατοτήτων του κράτους, είναι το εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων.

Για αυτό η αντιμετώπισή του προϋποθέτει πολυδιάστατες δράσεις.

Ταυτόχρονα πρέπει να αντιμετωπίζεται το ζήτημα της ασφάλειας ως δικαίωμα του πολίτη, με την ανασυγκρότηση των αρμόδιων υπηρεσιών, αλλά και με ολοκληρωμένες παρεμβάσεις σε ζώνες που αντιμετωπίζουν σοβαρό ζήτημα εγκληματικότητας.

Η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος, η αξιοπιστία της πολιτικής λειτουργίας είναι αναγκαίες συνθήκες για την αποδυνάμωση της αντικοινοβουλευτικής λογικής.

Η ιδεολογική αντιπαράθεση όλων των δυνάμεων της δημοκρατίας με τις απάνθρωπες ιδέες της Χρυσής Αυγής είναι σημαντικό στοιχείο για την πολιτική και κοινωνική απομόνωσή της.

Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να είμαστε αποφασισμένοι και έτοιμοι να αναλάβουμε δράση. Αρκεί να ιεραρχήσουμε τα ζητήματα ψύχραιμα και με αυθεντικό αίσθημα ευθύνης.

Στήριξη του έργου της δικαιοσύνης. Κοινό μέτωπο απέναντι στον νεοναζισμό, δημοκρατική εγρήγορση, συμπαράταξη σε ό,τι αφορά το πολιτικό σκέλος. Ανασυγκρότηση του κράτους ώστε να μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πολίτες. Να ξαναϋφάνουμε τον απαραίτητο δημοκρατικό ιστό της κοινωνίας μας.
Enhanced by Zemanta

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Λουκέτα και νέοι παίκτες φέρνουν τα πάνω κάτω στην αγορά

Η κρίση αλλάζει άρδην την εικόνα και τη δομή της αγοράς της Θεσσαλονίκης: τελευταίο επεισόδιο σε αυτήν τη διαδικασία μετασχηματισμού ήταν το κλείσιμο του εμβληματικού καταστήματος «Φωκάς» στους αριθμούς 48-50 της οδού Τσιμισκή, λόγω οφειλόμενων μισθωμάτων.

 Της Σοφίας Χριστοφορίδου / ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Ηδη, στον πλέον εμπορικό δρόμο της πόλης, στην οδό Τσιμισκή, τα καταστήματα ελληνικών συμφερόντων αποτελούν πια τη μειοψηφία, όπως προκύπτει από καταγραφή του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (ΕΣΘ): «Το λιανεμπόριο συγκεντρώνεται σε αλυσίδες πολυεθνικών εταιρειών», διαπιστώνει ο πρόεδρος του ΕΣΘ, κ. Κωστής Χαντζαρίδης, καθώς, σύμφωνα με στοιχεία του συλλόγου, το 39% των καταστημάτων στο ιστορικό κέντρο ανήκουν σε πολυεθνικές αλυσίδες ή σε επιχειρήσεις δικαιόχρησης (franchise) ξένων εταιρειών.

Το ποσοστό αυτό φτάνει το 51% στην οδό Τσιμισκή, η οποία «μετατρέπεται με γοργούς ρυθμούς σε ένα ανοιχτό εμπορικό κέντρο». Όχι όμως στη λογική τών open malls/ street malls, που θα λειτουργούσαν ως «τα εμπορικά των μικρών εμπόρων», με βάση τους σχεδιασμούς του υπουργείου Ανάπτυξης και της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ)...
Ο πιο εμπορικός δρόμος της πόλης μετατρέπεται στον δρόμο των πολυκαταστημάτων ξένων εταιρειών: «Εδώ και καιρό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το εμπόριο είχε πάψει να αποτελεί ελληνική υπόθεση, υπό την έννοια ότι τα περισσότερα εμπορεύματα ήταν εισαγόμενα. Σήμερα βλέπουμε ότι οι ξένες εταιρείες κυριαρχούν και στο κομμάτι της λιανικής πώλησης…» σημειώνει ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

ΝΕΟΙ... ΕΝΟΙΚΟΙ

Ανάμεσα στα πολυκαταστήματα «ξεφυτρώνουν» καταστήματα που πριν από μία πενταετία δεν θα μπορούσαν να ανοίξουν στην Τσιμισκή, καθώς τα ενοίκια ήταν απαγορευτικά: έτσι, σήμερα μπορεί να συναντήσει κάποιος μικρά καταστήματα που προσφέρουν γρήγορο και φθηνό φαγητό, καταστήματα που πωλούν καφέ μαζί με τσιγάρα και εφημερίδες, ακόμη και τσαγκαράδικα του τύπου «τακούνι-κλειδί»: «Είναι μαγαζιά που παρεμβάλλονται ανάμεσα στα πολυκαταστήματα, με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών των πελατών που κυκλοφορούν στην αγορά» παρατηρεί ο κ. Χατζαρίδης.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΦΩΚΑ

Εδώ και δύο εβδομάδες καταγράφεται ακόμη μία αλλαγή στην αγορά του ιστορικού κέντρου, με έντονη σημειολογία, αλλά και με σημαντικές επιπτώσεις: το πολυκατάστημα «Φωκάς», που αποτελούσε σημείο αναφοράς για την αγορά της πόλης εδώ και τέσσερις δεκαετίες, παραμένει κλειστό, με τα ρολά κατεβασμένα και τις βιτρίνες βαμμένες μαύρες.

Η μονή Αγίας Θεοδώρας, στην οποία ανήκει το ακίνητο, προχώρησε σε έξωση, καθώς η εταιρεία «Οδυσσεύς Φωκάς» όφειλε μισθώματα συνολικού ύψους 1,2 εκατ. ευρώ. Επί δύο εβδομάδες κατεβλήθησαν αγωνιώδεις προσπάθειες εκ μέρους της εταιρείας και των εργαζομένων της, προκειμένου να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση με τη μονή: τελικά, συγκεντρώθηκαν οι 370.000 ευρώ που, βάσει της συμφωνίας, έπρεπε να καταβληθούν σε μετρητά, η πλευρά της μονής ωστόσο επέμεινε στη θέση της ότι δεν τηρήθηκε το συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα πληρωμών.

Ακολούθησαν καθημερινές συναντήσεις των δύο μερών, καθώς και προμηθευτών της εταιρείας με τη μονή, η οποία όμως, σύμφωνα με τον νομικό της σύμβουλο, κ. Θεόδωρο Ζέρβα, έκανε γνωστό ότι προχωρά σε πλειοδοτικό διαγωνισμό για την εκμίσθωση του ακινήτου. Μάλιστα, σήμερα επρόκειτο να δημοσιευτεί η προκήρυξη με τους όρους του διαγωνισμού (παρότι μέχρι και προχθές Παρασκευή η πλευρά της εταιρείας συνέχιζε να υποστηρίζει ότι η διαπραγμάτευση δεν έχει τελειώσει...).

Πάντως, σύμφωνα με πηγές από την πλευρά της μονής, δύο εταιρείες εκδήλωσαν ήδη γραπτώς το ενδιαφέρον τους για μίσθωση του ακινήτου (μία ελληνικών συμφερόντων και μία ξένη πολυεθνική) -και, μάλιστα, δεν είχαν αντίρρηση να καλύψουν τα ενοίκια που είχε λαμβάνειν η μονή από την «Οδυσσεύς Φωκάς», κάτι που τελικά περιελήφθη και στους όρους του διαγωνισμού. Το σίγουρο είναι ότι ο νέος ενοικιαστής του καταστήματος θα πρέπει να διαθέτει μεγάλη ρευστότητα, καθώς η μονή, εκτός από το 1,2 εκατ. ευρώ των ενοικίων του προηγούμενου 12μήνου, που δεν θέλει να χάσει, ζητά από τον υποψήφιο μισθωτή να προχωρήσει σε επενδύσεις ύψους 4 εκατ. ευρώ στο κτίριο και να προσκομίσει εγγυητική επιστολή 1,26 εκατ. ευρώ, που θα ανανεώνεται κάθε χρόνο. Ως τιμή εκκίνησης για το ενοίκιο ορίζεται το ποσό των 105.000 ευρώ.

Αν στα παραπάνω προστεθούν τα κεφάλαια για την προμήθεια των εμπορευμάτων, την κάλυψη της μισθοδοσίας του προσωπικού και τα λειτουργικά έξοδα, γίνεται αντιληπτό ότι στο κόστος μπορούν να αντεπεξέλθουν μόνον εταιρείες με μεγάλη ρευστότητα...

Πολυκατάστημα στο κέντρο θέλει να ανοίξει το attica

Σήμερα, οι μεγάλοι «παίκτες» στον χώρο των πολυκαταστημάτων μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού: εξ αυτών, τα «Αττικά Πολυκαταστήματα», που ανήκουν στον όμιλο Folli Follie, ακολουθούν πολιτική επέκτασης των καταστημάτων τους, διαθέτοντας ρευστότητα άνω των 30 εκατ. ευρώ.

Το ενδιαφέρον της εταιρείας να δημιουργήσει πολυκατάστημα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης συζητείται εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο, ενώ, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις με την έξωση της «Φωκάς» από το ακίνητο επί της Τσιμισκή, είναι πολύ πιθανό να επιδιώξει τη συμμετοχή στον διαγωνισμό που προκηρύσσει η μονή Αγίας Θεοδώρας.

Σε οριακό σημείο οι μαγαζάτορες σε Εγνατία και Δελφών

Αν η όψη της αγοράς αλλάζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην οδό Τσιμισκή, στην οδό Εγνατία, αλλά και στη Δελφών, εκεί όπου τα καταστήματα παραμένουν εγκλωβισμένα από τα εργοτάξια του μετρό, παραμένει δραματική: «Οι καταστηματάρχες δεν ξέρουν αν θα ‘βγάλουν’ τη χρονιά. Κατά μήκος του άξονα του μετρό, οκτώ στα δέκα καταστήματα έκλεισαν» σημειώνει ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΕΕΘ), κ. Μιχάλης Ζορπίδης.
Μάλιστα, το επιμελητήριο προχώρησε στη συλλογή υπογραφών από 170 καταστηματάρχες, με σκοπό να προχωρήσουν στην κατάθεση μηνύσεων και αγωγών κατά τής «Αττικό Μετρό», που διαχειρίζεται το έργο κατασκευής του μετρό Θεσσαλονίκης, αν δεν ενεργοποιηθεί άμεσα το μνημόνιο που είχε συνυπογράψει το υπουργείο Ανάπτυξης με το ΕΕΘ για αποζημίωση των πληγέντων.

Αυτό που δεν φαίνεται να αλλάζει ως προς τη λειτουργία της αγοράς είναι η εξάπλωση του παρεμπορίου: έτσι, παρότι το προηγούμενο διάστημα παρατηρήθηκε ύφεση του φαινομένου, τους τελευταίους μήνες το παρεμπόριο επανέκαμψε -και, κατά τον κ. Ζορπίδη, «έχει ρημάξει τους επαγγελματίες».

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ Εμπορικό κέντρο σε διαδικασία μαρασμού

«Εμπορικό κέντρο σε διαδικασία μαρασμού» χαρακτήριζε η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) το εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, σε μελέτη του Ινστιτούτου Εμπορίου και Υπηρεσιών (ΙΝΕΜΥ), που δημοσιεύτηκε μόλις έναν χρόνο πριν. Στη διάρκεια των μηνών που μεσολάβησαν, ωστόσο, η κατάσταση χειροτέρεψε...

Το ποσοστό των λουκέτων στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους μετά βίας ξεπερνούσε το 19% τον Σεπτέμβριο του 2011, για να φτάσει το 27% τον Μάρτιο του 2012 και το 24% τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. Για εμπορικούς δρόμους, οι οποίοι έχουν ήδη φτάσει (ή και ξεπεράσει) το ανώτατο όριο του 40% των κλειστών καταστημάτων, το ΙΝΕΜΥ προβλέπει ότι ο μαρασμός θα οδηγήσει σε μείωση των ενοικίων και -έστω και προσωρινά- θα εγκαθίστανται νέες επιχειρήσεις, κυρίως ως απάντηση στην ανεργία (κάτι που, ωστόσο, χαρακτηρίζεται ως «επισφαλής επιχειρηματικότητα». Ό,τι συμβαίνει στην οδό Τσιμισκή σήμερα...).

Στη μελέτη διαπιστώνεται ότι στην αγορά του κέντρου της Θεσσαλονίκης παρατηρούνται δύο αντίρροπες κινήσεις: καταστήματα του πολύ στενού εμπορικού πυρήνα (π.χ. Τσιμισκή) μεταφέρονται σε δρόμους με χαμηλότερα ενοίκια, παραμένοντας όμως στη βασική εμπορική ζώνη της πόλης (Αγίας Σοφίας, Βενιζέλου, Δραγούμη κοκ.), ενώ ταυτόχρονα στην ίδια εμπορική ζώνη μετεγκαθίστανται επιχειρήσεις από περιοχές εκτός του βασικού εμπορικού πυρήνα.
Στην πρώτη περίπτωση, οι επιχειρήσεις που ακολουθούν τον δρόμο της εξόδου από εμπορικότερες γειτονιές θα αντιμετωπίσουν τη χαμηλή αγοραστική κίνηση, ενώ στη δεύτερη περίπτωση οι επιχειρήσεις που τολμούν να μεταφέρουν τη δραστηριότητά τους κεντρικότερα ενδέχεται, για τον ίδιο λόγο, να μη μπορούν να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες πάγιες υποχρεώσεις.

Πού κόλλησε τα σχέδιο για υπαίθρια εμπορικά κέντρα

Ενώ σταδιακά η αγορά μετατρέπεται σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα, δεν έχουν προχωρήσει στην υλοποίηση τα σχέδια του υπουργείου Ανάπτυξης και της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου για μετατροπή των κέντρων των πόλεων σε υπαίθρια εμπορικά κέντρα (Open malls/ Street malls), που θα λειτουργούσαν ως «τα εμπορικά των μικρών εμπόρων».
Μέσω κοινοτικού προγράμματος και με συνολικό προϋπολογισμό 1,2 εκατ. ευρώ, θα κατασκευάζονταν υποδομές, για να λειτουργήσουν -σε πιλοτική βάση- τα πρώτα ανοικτά εμπορικά κέντρα στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στον Πειραιά, στην Πάτρα και στη Λάρισα (δηλαδή, αναλογούν 200.000 ευρώ ανά πόλη). Σύμφωνα με την ΕΣΕΕ, ενδεικτικά μπορούν να αναπτυχθούν ενέργειες όπως η χωροθέτηση και η χαρτογράφηση των εμπορικών κέντρων (με τις πληροφορίες να είναι διαθέσιμες στους κατοίκους και στους επισκέπτες του κέντρου των πόλεων), ενέργειες μάρκετινγκ (όπως ενιαία κάρτα αγορών καταναλωτή με πόντους ή ποσοστό έκπτωσης), καθώς και δραστηριότητες που συνδυάζουν αγορές και ψυχαγωγία (με πολιτιστικό, κοινωνικό ή εκπαιδευτικό χαρακτήρα). Τελικός στόχος είναι η τόνωση της αγοράς στα εμπορικά κέντρα των πόλεων και η εκ νέου εδραίωσή τους ως ελκυστικών προορισμών για αγορές και διασκέδαση.

«Οι χώρες της Ν. Ευρώπης διαθέτουν το ακαταμάχητο πλεονέκτημα του καλού καιρού και της διαρκούς ηλιοφάνειας. Η δημιουργία Ανοικτών Κέντρων Εμπορίου (City Trade - Open Malls) έχει ως στόχο να αναδεικνύει τα εμπορικά κέντρα των πόλεων, αλλά και τις εμπορικές επιχειρήσεις της ευρύτερης εμπορικής περιοχής σε ενιαία κέντρα, με δυνατότητες που συνδυάζουν το πολιτιστικό ενδιαφέρον με την ψυχαγωγία, το αγοραστικό όφελος και την ποιοτική εξυπηρέτηση των πολιτών», εκτιμά ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ, κ. Β. Κορκίδης.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

Ανοικτό παραμένει και το θέμα του αριθμού των Κυριακών, κατά τις οποίες θα λειτουργεί η αγορά της Θεσσαλονίκης.

Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου αναμένεται να ολοκληρωθεί η διαδικασία της διαβούλευσης που έχει δρομολογήσει η αντιπεριφέρεια με τον Εμπορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης (ΕΣΘ). Σύμφωνα με την τελευταία καταγραφή που έκανε ο ΕΣΘ, στο ιστορικό κέντρο το 68% των καταστημάτων που έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν Κυριακές (κάτω των 250 τετρ. μ.) δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να ανοίξουν καμία επιπλέον πέραν των επτά Κυριακών που ορίζει ο νόμος, το 10% των καταστηματαρχών δηλώνει ότι θα άνοιγε άλλες τρεις Κυριακές του έτους, ενώ ένα 22% είναι διατεθειμένο να δουλέψει περισσότερες Κυριακές μέσα στη χρονιά. Όσο για τα καταστήματα εκτός ιστορικού κέντρου, στην πλειοψηφία τους δεν πρόκειται να ανοίξουν και άλλες Κυριακές, πέραν των επτά υποχρεωτικών, εκτιμά ο κ. Χαντζαρίδης.

Πάντως, πολλοί καταστηματάρχες λειτουργούν ήδη σε διευρυμένο ωράριο, ανοίγοντας και τα απογεύματα της Δευτέρας και της Τετάρτης όταν τα περισσότερα καταστήματα-μέλη του ΕΣΘ είναι κλειστά. Το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνο στα συνοικιακά μαγαζιά, αλλά και κατά μήκος της Εγνατίας.

Δυο καραβιές όπλα και η Χρυσή Αυγή


Της ΑΡΓΥΡΩΣ Κ. ΜΩΡΟΥ / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Επί πεντέμισι ώρες κατέθετε στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ο πρώην αξιωματικός του Βρετανικού Στρατού Εντουαρντ Πρινγκλ Στέισι, για τα 4.000 όπλα που «χρεώνει» στον πρώην συνεργάτη του, Αναστάσιο Πάλλη

Ο Βρετανός -ο οποίος είχε υποβάλει αναφορά στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου με την οποία ζητούσε να συσχετιστεί η δικογραφία για τη Χρυσή Αυγή με τις καταγγελίες του σχετικά με την αποθήκευση μεγάλου αριθμού όπλων σε εγκαταστάσεις του ιδρυτή του ιδρύματος Πάλλη- πέρασε το κατώφλι του αντιτρομοκρατικού επιτελείου στις 11.30 το πρωί της περασμένης Τρίτης, συνοδευόμενος από τη διερμηνέα του.

Στο πλαίσιο των ερευνών που διενεργούνται με εντολή της εισαγγελέως του ανώτατου δικαστηρίου Ευτέρπης Κουτζαμάνη για τυχόν διαπλοκές της νεοναζιστικής οργάνωσης με επιχειρηματικά κέντρα, ο Εντ. Στέισι μίλησε στους αστυνομικούς για τα υπερσύγχρονα «ομοιότυπα» τυφέκια.

Η «Κ.Ε.» αποκαλύπτει όσα υποστήριξε στο αντιτρομοκρατικό επιτελείο ο Βρετανός. Ο Εντουαρντ Στέισι στην κατάθεσή του διευκρίνισε πως δεν είναι σε θέση να γνωρίζει «αν ο Αν. Πάλλης δίνει όπλα στη Χρυσή Αυγή», δικαιολογώντας το αίτημά του για συσχετισμό της υπόθεσης με τις πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με το οπλοστάσιο του νεοναζιστικού μορφώματος στην Ελλάδα και τις έρευνες που διενεργούνται από τις αστυνομικές αρχές για την «ανακάλυψη κρυμμένου παράνομου οπλοστασίου». Ο,τι δηλαδή είχε αναφέρει και στο έγγραφο που υπέβαλε, μέσω του συνηγόρων του, στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Ανά 20 σε κούτες...

Είπε στους αστυνομικούς ότι τα όπλα αυτά ήταν τοποθετημένα ανά 20 σε κούτες, οι οποίες γέμιζαν δύο «ναυτικά» κοντέινερ (σ.σ. κοντέινερ πολύ μεγαλύτερα σε χωρητικότητα από εκείνα που μεταφέρουν νταλίκες και αεροπλάνα), το 2011, όταν ακόμη συνεργαζόταν με τον επιχειρηματία και εμφανιζόμενο ως μέτοχο της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα».

Σύμφωνα με όσα κατέθεσε, ο Αναστάσιος Πάλλης του τα έδειξε, προτρέποντάς τον μάλιστα να πιάσει μερικά, όπως και έγινε. Οταν εκείνος τα περιεργάστηκε όμως -πρόσθεσε- διαπίστωσε ότι τα όπλα επ' ουδενί ήταν είτε μουσειακά είτε απασφαλισμένα, αλλά «απολύτως λειτουργικά». Επιπλέον, στην κατάθεσή του υποστηρίξε ότι ο επιχειρηματίας, αφού πρώτα του έδειξε τα όπλα, του ζήτησε να του βρει ένα barett (βαρύ τυφέκιο των 50 mm καταστροφής ελαφρών τεθωρακισμένων-ΤΟΜΠ). Οταν δε ο Βρετανός τον ρώτησε αν το ήθελε απενεργοποιημένο, θεωρώντας ότι το ήθελε για το μουσείο του, εκείνος φέρεται να του απάντησε: «Οχι, ενεργό».

Οι αστυνομικοί φέρονται να τον ρώτησαν πώς γνωρίζει ότι δεν επρόκειτο για «μουσειακά» κομμάτια και τι έκανε για να διαπιστώσει ότι είναι λειτουργικά. Ο Βρετανός -υπεύθυνος για παροχή ασφάλειας σε πλοία με σκοπό την αντιμετώπιση της πειρατείας- τους εξήγησε ότι είναι γνώστης του αντικειμένου λόγω της δουλειάς του, ενώ επικαλέστηκε και το συνεργάτη του στην κοινή τους εταιρεία, ο οποίος -σύμφωνα με την κατάθεσή του- είδε τα όπλα σε επόμενη από κοινού επίσκεψή τους στην Ελλάδα και μάλιστα έπιασε κάποια από αυτά.

Στο ίδρυμα «ΠΑΛΙΣ»

Ο Εντ. Στέισι κατέθεσε στις Αρχές ότι ο ίδιος ο Αναστάσιος Πάλλης φέρεται να του αποκάλυψε πως τα όπλα αυτά είναι 4.000 και πως τα διατηρούσε στο χώρο όπου στεγαζόταν εκείνη την περίοδο το... μουσείο του ιδρύματος «ΠΑΛΙΣ», σε δρόμο της περιοχής Σπάτων-Κορωπίου σε «απόσταση πέντε λεπτών από το Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, με το αυτοκίνητο, με κατεύθυνση προς Γλυφάδα».

Πρόσθεσε ότι στενός συνεργάτης του Αν. Πάλλη -τον οποίο κατονόμασε στις Αρχές- του είπε τότε «πως θα μεταφέρουν την αποθήκη γιατί ο χώρος πλέον δεν τους αρκεί, σε υπόγειες εγκαταστάσεις, όπου και ο ίδιος (σ.σ. ο Στέισι) θα μπορούσε να κάνει εκεί σκοποβολή», χωρίς ωστόσο να του αναφέρει το σημείο.

Για τον Ρέστη

Σύμφωνα με πληροφορίες, το πρόσωπο αυτό είναι ένας εκ των δραστών της αρπαγής του Βρετανού, που έγινε το πρωί της 27ης Νοεμβρίου του 2012, στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» από ανθρώπους του πρώην συνεργάτη του, όπως έχει καταγγείλει με συνέντευξή του στις 21 Απριλίου 2013 στην «Κ.Ε.».

Για την υπόθεση αυτή, που ερευνάται από τις Αρχές, η «Κ.Ε.» είχε επικοινωνήσει τότε με τον Αναστάσιο Πάλλη, ο οποίος είχε αποδώσει την καταγγελία του Βρετανού «στο πλαίσιο των πολλών ψευδών υποθέσεων που προσπαθεί η πλευρά Ρέστη να του ανοίξει», καταλήγοντας χαρακτηριστικά: «Εγώ, προς το παρόν, δεν αντιδράω. Περιμένω».

Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές, οι αστυνομικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας ρώτησαν με επιμονή, αλλά και διακριτικότητα, πώς και δεν έλεγξε το ποιόν του ανθρώπου με τον οποίο επρόκειτο να συνεργαστεί. Ο Βρετανός τούς απάντησε πως είχε ψάξει στο Google για τον ποιόν του εφοπλιστή Βίκτορα Ρέστη, αλλά όχι και για τον Αναστάσιο Πάλλη, για τον οποίο υποστήριξε: «...τον είχα μπροστά μου και δώσαμε τα χέρια. Τον εμπιστεύτηκα».

Ο επιχειρηματίας και ιδρυτής του ιδρύματος «ΠΑΛΙΣ» καταζητείται για την υπόθεση της FBB, για την οποία έχει ήδη προφυλακιστεί ο εφοπλιστής Βίκτωρ Ρέστης.

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Πέτρος Φιλιππίδης: «Ζορίστηκα oικονομικά»

Ηθοποιός πρώτης γραμμής, αγαπητός, λαοπρόβλητος και στο κέντρο μιας σειράς αμφιλεγόμενων κριτικών και δημοσιευμάτων, που τον κατηγορούν για έπαρση, υπεροψία, σταριλίκι. Τον νοιάζει; Ο Πέτρος Φιλιππίδης απαντάει σε όλα.


Το να τον παρακολουθείς –πάνω ή κάτω από τη σκηνή ή στη διάρκεια μιας πρόβας– είναι εξαντλητικό. Έπειτα από ένα τέταρτο, νιώθεις σαν να σε έχει ρουφήξει ένας στρόβιλος ενέργειας – απ’ όπου περνάει ο Πέτρος, σηκώνει σκόνη, αφήνει λόγια, φωνές, γέλια, ατάκες, έπιπλα, φώτα, ανέκδοτα, παρατηρήσεις, μαντίλια, ιδρωμένα ρούχα.

Το περασμένο καλοκαίρι μπορεί να ήταν και το πρώτο μετά από 28 χρόνια που δεν δούλεψε. «Είδα πολύ θέατρο, πολλά πράγματα, μου απαντήθηκαν πολλά ερωτήματα, κατάλαβα πολλά για τη δουλειά μας. Έμαθα, θαύμασα, αηδίασα, έκανα διακοπές, φιλοξενούμενος σε πάρα πολύ ωραία μέρη της Ελλάδας από αγαπημένους φίλους. Πέρασα υπέροχα, ηρέμησα, ξεκουράστηκα. Απ’ την άλλη, όμως, οικονομικά ζορίστηκα. Αν δεν δουλεύεις σήμερα, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Κανείς μας δεν έχει την πολυτέλεια της ανάπαυλας».

Αυτή η δήλωση ακούγεται τουλάχιστον παράξενη, ύστερα από τόσα χρόνια καριέρας και δουλειάς στην τηλεόραση και σε γεμάτα θέατρα. «Παράξενη, αλλά αληθινή. Αν πιστέψει κανείς τα όσα ακούγονται για τις μυθικές αμοιβές, τα τεράστια κασέ που δήθεν παίρναμε οι πρωταγωνιστές των σίριαλ, θα νομίσει πως είμαστε εκατομμυριούχοι. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η αλήθεια είναι πως πληρωνόμασταν καλά, πέρασαν πολλά χρήματα από τα χέρια μας, αλλά όχι τόσα ώστε να λύσουμε και το πρόβλημα της ζωής μας. Οι ευκαιρίες για δουλειά έχουν λιγοστέψει. Η τηλεόραση δεν υπάρχει πια, έχει βγει από το κάδρο. Και όχι γιατί οι ηθοποιοί ζητούν πολλά, τα κασέ πια είναι εξευτελιστικά. Το πρόβλημα είναι το κόστος παραγωγής».

Ωστόσο, κλασικά comedy sitcoms, όπως το 50-50, όπου πρωταγωνιστούσε, κάνει σήμερα περίπου ίδια νούμερα τηλεθέασης με την πρώτη φορά που προβλήθηκε. «Με ρωτάς γιατί συμβαίνει αυτό; Άγνωστο! Αυτό είναι αντικείμενο προς μελέτη! Όπως και να έχει, το κοινό ξέρει καλά τι θέλει. Το κοινό προτιμάει –και με μεγάλη διαφορά– να δει ελληνική σειρά. Γιατί δεν γυρίζονται ελληνικές σειρές; Η απάντηση είναι απλή: Δεν υπάρχουν τα χρήματα».
Υπάρχουν, όμως, δημοσιεύματα που επιμένουν πως φέτος σχεδιάζει ένα δυναμικό comeback στο γυαλί. Αλήθεια ή όχι; «Υπάρχουν κάποιες προτάσεις, καλές, ενδιαφέρουσες. Κάνουμε κάποιες συζητήσεις, ακόμα όμως τίποτα δεν είναι ανακοινώσιμο».


Το συνηθισμένο παράπονο των κωμικών, ακόμα και των πιο αγαπητών, είναι πως μερικές φορές ο κόσμος τείνει να μην τους θεωρεί «σοβαρούς» ηθοποιούς. Πιστεύει άραγε πως κάποια από τα πράγματα που έκανε στην τηλεόραση του στέρησαν το credit για να κάνει πιο σημαντικά πράγματα στο θέατρο; «Kαθόλου. Μια χαρά σημαντικά και σοβαρά πράγματα κάνω στο θέατρο. Δεν είμαι εγώ εκείνος που βάζει ταμπέλες. Ποτέ δεν το έκανα αυτό. Πιστεύω μάλιστα πως αυτό γίνεται από ανθρώπους που έχουν κάποιες αδυναμίες. Εγώ δεν είχα. Ούτε έχω».

Είναι μοιραίο να αναρωτηθεί κανείς μήπως αυτή είναι μια απάντηση στις σκληρές δηλώσεις του Σταύρου Ξαρχάκου για το αν ο Φιλιππίδης και ο Λαζόπουλος είναι συμβατοί με τον «εκπαιδευτικό χαρακτήρα» του Εθνικού Θεάτρου. Δεν το σχολιάζει. «Το μόνο που θέλω να πω είναι πως εγώ μέχρι σήμερα ό,τι ήθελα να κάνω στο θέατρο το έκανα. Και ό,τι θα θελήσω να κάνω στο μέλλον πιθανολογώ πως θα μπορέσω να το κάνω».

Υπάρχει όμως και κάτι, παραδέχεται, που δεν θα μπορέσει να κάνει ποτέ: Nα παίξει μαζί με την Τζένη Καρέζη. «Την αγαπούσα πολύ την Τζένη. Τη θαύμαζα απεριόριστα, καιγόμουν να παίξω μαζί της. Πίσω στο 1990, λοιπόν, εγώ μόλις είχα βγει από το Θέατρο Τέχνης κι έπαιζα σε μια επιθεώρηση στο Αθήναιον, το Είπαν του Ψηλού να Τρέξει. Στην πρεμιέρα είχε έρθει όλο το ελληνικό θέατρο, από Καρέζη, Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ και Βουτσά μέχρι Βογιατζή και Παπαβασιλείου. Οι πάντες. Την άλλη μέρα κιόλας είχα απίστευτες προτάσεις. Οι μόνες που δεν με είχαν πάρει ήταν η Παπακωνσταντίνου και η Αδαμάκη, που ετοίμαζαν μια παράσταση στο Μουσούρη –το Στο Τσακ, όπου τελικά έπαιξα κιόλας, αφού αυτοπροτάθηκα–, και η Καρέζη. Τι έκανα; Της τηλεφώνησα, της συστήθηκα και την παρακάλεσα να παίξω μαζί της – τότε ετοίμαζε το Διαμάντια και Μπλουζ της Λούλας Αναγνωστάκη. “Ξέρετε” μου λέει “ευχαρίστως, αλλά δεν υπάρχει ρόλος”. “Δεν με πειράζει” επέμενα εγώ “ό,τι να ’ναι δώστε μου, αρκεί να βρεθώ μαζί σας στη σκηνή”. Τέλος, δεν γινόταν. Ήρθε, όμως, να με δει στην παράσταση εκείνο το χειμώνα, στο Μουσούρη. Ήρθε στην πρεμιέρα. Χαρούμενος εγώ, το έργο έσκιζε, αγκαλιές, φιλιά, συγχαρητήρια. Την περίμενα στα παρασκήνια. Δεν ήρθε. Απογοητεύτηκα. Βγαίνοντας, όμως, από το θέατρο, τι να δω; Με περίμενε, μόνη της, στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ήθελε να με συγχαρεί ιδιαιτέρως. Με αγκάλιασε, με φίλησε, μου είπε πως με θαύμασε, πως πίστευε ότι είμαι μεγάλο ταλέντο, μου υποσχέθηκε ότι στην επόμενη δουλειά της θα ήμασταν οπωσδήποτε μαζί. Αλλά δεν υπήρξε επόμενη δουλειά για την Τζένη. Το Διαμάντια και Μπλουζ ήταν η τελευταία της...».

Από τότε πέρασαν είκοσι τρία χρόνια. Φέτος ο Πέτρος Φιλιππίδης ανεβάζει στο Μουσούρη τον Φον Δημητράκη του Δημήτρη Ψαθά, μια κωμωδία «σχεδόν μη κωμωδία», όπως λέει ο ίδιος. Ένα κωμικό δράμα ή μια κωμωδία δραματική, διαχρονική, πολιτική, πικρή, επίκαιρη, εύστοχη, που το συγκρίνει με τα «πιο σπουδαία έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου». Είναι αισιόδοξος για το θεατρικό χειμώνα; «Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Πρέπει να τολμάμε να κάνουμε, όταν χρειάζεται, μεγάλες αλλαγές».

Πρόσφατα το όνομά του βρέθηκε στις επικεφαλίδες κακών κριτικών, αμφιλεγόμενων δημοσιευμάτων. Νιώθει πως είναι στόχος κάποιας επίθεσης; «Δεν ξέρω, να σου πω την αλήθεια. Αυτό που ξέρω με σιγουριά είναι πως δεν είμαι κακός άνθρωπος. Τώρα, αν σε κάποιον δεν αρέσουν όσα κάνω ή αυτά που λέω ή ο τρόπος που παίζω, είναι σεβαστό. Δεν με πειράζει η κακή κριτική, αρκεί σ’ αυτή να υπάρχει ένα στοιχείο αντικειμενικότητας. Να είναι τεκμηριωμένη».

Στο facebook, πάλι, βρέθηκε στο κέντρο μιας μεγάλης πολεμικής. Συνεχίζει να απέχει από τα social media; «Ναι. Όχι γιατί το θεωρώ βλακεία ή χάσιμο χρόνου να έχω λογαριασμό στο facebook, όχι. Ας πούμε πως είναι κάτι που εμένα δεν μου πάει, όπως δεν μου πάει, π.χ., και το bungee jumping».

Και τι θα απαντούσε σε όσους δηλώνουν πως «ο Φιλιππίδης παραέγινε σταρ για να μπορεί να εξελιχθεί ερμηνευτικά;». «Δεν καταλαβαίνω τι εννοούν. Εγώ, πάντως, δεν αισθάνομαι σταρ. To τραγικό είναι πως οι περισσότεροι ασχολούνται με την εικόνα ενός ανθρώπου και κανένας δεν ξέρει πραγματικά τον άνθρωπο. Συνήθως ξαφνιάζομαι όταν διαβάζω αυτά που γράφονται για μένα, όσο και ο υπόλοιπος κόσμος. Αλλά ό,τι γράφεται δεν είναι απαραίτητο να ισχύει κιόλας».
Η πολιτική συγκυρία είναι ένα από τα «δικά του», τα δικά μου, τα δικά μας. Λέει πως ανήκει σε μια γενιά που έχει κατέβει στους δρόμους, έχει παλέψει, έχει διεκδικήσει, έχει φάει ξύλο. Αυτό που ζούμε σήμερα τον θλίβει. «Είμαι εναντίον της βίας, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Δεν μπορώ να βλέπω να σκοτώνονται άνθρωποι. Είναι κάτι περισσότερο από τραγικό, σκέτος κανιβαλισμός. Φυσικά το πολιτικό σύστημα έχει παίξει κι αυτό το ρόλο του για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Υπάρχει σήμερα κανένας ανάμεσά μας που να μη νιώθει προδομένος; Δεν μας γεμίζει όλους πίκρα και οργή το να βλέπουμε ότι οι άνθρωποι που πιστέψαμε πως είχαν όραμα και θα τραβούσαν τη χώρα μπροστά μάς πρόδωσαν με το χειρότερο τρόπο; Όμως ο κόσμος τώρα πρέπει να μείνει ενωμένος. Ό,τι άρρωστο, πρόστυχο, χυδαίο υπάρχει μες στην κοινωνία η ίδια η κοινωνία πρέπει να το απομονώσει. Να αποβάλει τα αποστήματα».
Τις ίδιες κουβέντες κάνει και με το γιο του, τον Δημήτρη, που είναι πλέον 17 χρόνων – κουβέντες για πολιτική, ζωή, έρωτα, γυναίκες. Για το μέλλον.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Τι λένε οι ψυχίατροι για τον πάντα τσιτωμένο..., Ηλία Κασιδιάρη


H είσοδος της Χρυσής Αυγής στην πολιτική σκηνή και στο ελληνικό κοινοβούλιο, όταν το iefimerida.gr δημοσίευε το άρθρο που ακολουθεί, ήταν τότε ακόμη «νωπή», αλλά η εγκληματική οργάνωση του Νίκου Μιχαλολιάκου και των συντρόφων του είχε αρχίσει ήδη να δίνει τα πρώτα δημόσια σημάδια του σκηνικού βίας που επρόκειτο να εντείνει και να ωθήσει στα άκρα, τα οποία βιώνει το πανελλήνιο τον τελευταίο χρόνο, με αποκορύφωμα τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Γράφαμε τότε:
Η επίθεση του Ηλία Κασιδιάρη σε δύο εκλεγμένες εκπροσώπους του ελληνικού κοινοβουλίου εισήγαγε βίαια σήμερα την Ελλάδα στον σκοτεινό, βίαιο κόσμο της Χρυσής Αυγής. Η συμπεριφορά αυτή του εκπροσώπου του κόμματος του Νίκου Μιχαλολιάκου φέρνει στην επιφάνεια τη βία που συγκροτεί την Ακροδεξιά ιδεολογία. Το iefimerida.gr προσπαθεί να καταγράψει το ψυχολογικό προφίλ του νεοφασισμού και γιατί η βία είναι συνώνυμο αυτής της ιδεολογίας.

Ενας ξεχασμένος πολιτικός λόγος
Το τελευταίο διάστημα ένας άλλος, ξεχασμένος, πολιτικός λόγος μοιάζει να ξεχύνεται μέσα από τα εγχώρια έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ως απόρροια μιας γενικότερης ανόδου των ακροδεξιών κινημάτων στην Ευρώπη.

Ένας λόγος που, εκμεταλλευόμενος την παραπαίουσα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της Ελλάδας (ανεργία, εγκληματικότητα, φόβος επικείμενης κατάρρευσης, ξενοφοβία), προκαλεί τη σαγήνη ή την αποστροφή, μέσω μιας «αγριεμένης» προπαγανδιστικής ρητορικής που στοχεύει κατευθείαν στο θυμικό του αποδέκτη της, παρακάμπτοντας κάθε λογική διεργασία.

Πρόκειται για μία μορφή προτρεπτικού πολεμικού λόγου της άμεσης δράσης και της εκτάκτου ανάγκης, που έλκει την καταγωγή από τον πατέρα του σύγχρονου πολιτικού μάρκετινγκ, Γιόζεφ Γκαίμπελς και αποτελεί τη βάση όλης της σύγχρονης μεταπολεμικής πολιτικής ρητορικής, σοσιαλιστικής ή ακόμη και κομμουνιστικής. Ζητούμενο; Ο μετασχηματισμός των ατόμων σε δυνάμει πολεμιστές, έτοιμους να θυσιαστούν στο βωμό ενός κοινού πεπρωμένου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στην ελληνική αρχαιότητα, οι προτρεπτικοί λόγοι εκφωνούνταν ενώπιον των πολεμιστών πριν τη μάχη, εν είδει λεκτικού ντοπαρίσματος Η ψυχολογία των φασιστών

«Ο φασισμός είναι ένας πολύ σοβαρός και ύπουλος κίνδυνος. Δεν μπορεί να τον πραγματευτεί κανείς με απλές αναλογίες. [...] Ο φασισμός είναι ένα αντικείμενο που μας υποχρεώνει να τον στοχαστούμε κυριολεκτικά, αναλυτικά, πολιτικά».

Έτσι απευθυνόταν στο αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας Λε Μοντ το 1976 ο Γάλλος σημειολόγος και θεωρητικός της λογοτεχνίας Ρολάν Μπαρτ σε άρθρο του, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 16 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς. Αφορμή; Η προβολή στις παρισινές κινηματογραφικές αίθουσες της περίφημης ταινίας του Ιταλού σκηνοθέτη Πιερ-Πάολο Παζολίνι με τίτλο «Σαλό». Θέμα της ταινίας; Τέσσερις Ιταλοί φασίστες, εκπρόσωποι των βασικών μορφών εξουσίας (κοινωνικής, πολιτικής, θρησκευτικής και δικαστικής), κλείνονται σε ένα παλάτι της βόρειας Ιταλίας του 1944, την επομένη της πτώσης του Μπενίτο Μουσολίνι, με σκοπό να επιδοθούν απρόσκοπτα στις ακραίες αιμομικτικές, σαδομαζοχιστικές ακόμη και κοπρολαγνικές ορέξεις τους. Θύματα της απάνθρωπης βιαιότητάς τους δεκαοκτώ «επίλεκτοι» νέοι και νέες, που είχαν απαχθεί από τις οικογένειές τους γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό.
Προς τι όμως η προειδοποίηση του Ρολάν Μπαρτ; Τι «είδε» ο Γάλλος διανοούμενος στην εν λόγω ταινία, το οποίο είχε διαφύγει της προσοχής των περισσοτέρων; Μα πολύ απλά, το γεγονός ότι ο Παζολίνι επέλεξε να ταυτίσει με τρόπο απλοϊκό και απερίσκεπτο το πολιτικό φασιστικό σύστημα με τη σεξουαλική διαστροφή, ως εάν το ένα να συνεπαγόταν το άλλο.

Πράγματι, είναι δυνατόν να υπάρχει φασισμός στις ποικίλες μορφές σεξουαλικής διαστροφής, είναι δυνατόν η επιθυμία να επιβάλλεται με φασιστικό τρόπο στο σεξουαλικό παρτενέρ, όπως επίσης είναι εξίσου δυνατόν ένας φορέας της φασιστικής ιδεολογίας να είναι και σεξουαλικά διεστραμμένος. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι το ένα συνεπάγεται αναγκαστικά το άλλο. Η σεξουαλική διαστροφή μπορεί να ευδοκιμήσει σε κάθε λογής κρεβατοκάμαρες ανεξαρτήτως πολιτικών αποχρώσεων – ακροαριστερές, αριστερές, κεντροαριστερές, κεντροδεξιές, δεξιές, ακροδεξιές – και είναι μέγα λάθος να μειώνεις τον κίνδυνο του πραγματικού πολιτικού φασισμού σε μία σειρά αποκλινουσών σεξουαλικών συμπεριφορών.

Παρ' όλα αυτά, δεν είναι διόλου απίθανο να έχει όντως κάποια βάση η κινηματογραφική λογική του Παζολίνι και τούτο για ορισμένους λόγους που άπτονται των ψυχολογικών υποδομών του φασισμού, όπως αυτός αναπτύχθηκε ιδεολογικά και συμπεριφορικά ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα – εποχή κατά την οποία αναπτύχθηκε, ίσως όχι τυχαία, και η επιστήμη της ψυχανάλυσης, η οποία μοιάζει να γεννήθηκε για να εξηγήσει και να επιλύσει τέτοιου τύπου προβληματικές μορφές καθήλωσης και εκδήλωσης της επιθυμίας που μπορούν να γεννήσουν κάθε λογής φασισμούς.

Η φαντασίωση ενός ομοιογενούς, στρατιωτικοποιημένου σώματος
Από τα Ελεύθερα Σώματα (Freikorps), δηλαδή τις στρατιωτικές και παραστρατιωτικές μονάδες που έδρασαν κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και αποτέλεσαν τη βάση του ναζιστικού κινήματος, μέχρι το σώμα των SS, τα υπερμεγέθη μνημεία του αρχιτέκτονα και δεξιού χεριού του Χίτλερ, Άλμπρεχτ Σπέερ, και τις «μυθοποιητικές» προπαγανδιστικές κινηματογραφικές ταινίες της Λένι Ρίφενσταλ, τις οποίες χρημοτοδοτούσε το γερμανικό Υπουργείο Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας υπό τον Γκαίμπελς, το όραμα του γερμανικού εθνικο-σοσιαλισμού μοιάζει το ίδιο και το αυτό: η μετατροπή των μεμονωμένων ατόμων, μέσω της εφαρμογής μελετημένων μεθόδων ψυχο-κοινωνικής μηχανικής, σε ένα ενιαίο, στέρεο, ομοιογενές σώμα εργατών-πολεμιστών ή, για να το πούμε διαφορετικά, σε μία θηριώδη μηχανή παραγωγής και καταστροφής κινούμενη προς την επίτευξη ενός κοινού, υψηλού σκοπού.

Έχει πράγματι χυθεί πολύ μελάνι γι' αυτήν τη φασιστική φαντασίωση ενός σώματος καθαρού, εξαγνισμένου από κάθε χαμερπή φυσική κλίση ή ροπή του
. Ενός σώματος πλήρως ηθικοποιημένου και εμποτισμένου από τα υψηλά ιδανικά της φυλής, του αίματος και της γης ως ύστατης μήτρας. Κάθετί το σωματικό απορρίπτεται και απωθείται ως κάτι το ενοχλητικό, ως κάτι ρυπαρό που δεν ανταποκρίνεται στον υψηλό Στόχο.

Ως γνωστόν, όμως, ό,τι καταπιέζεται και απωθείται αναπόφευκτα επιστρέφει υπό διεστραμμένη μορφή και ψάχνει να βρει τρόπους να βγει προς τα έξω. Και σχεδόν πάντοτε βγαίνει. Αυτή ακριβώς η απονέκρωση του σώματος και των λειτουργιών του, μέσω της εκγύμνασης και της τελειοποίησής του, βρίσκεται στη βάση κάθε φασιστικού ιδεώδους, το οποίο βλέπουμε να αναπαράγεται και στη δική μας ελληνική «περίπτωση» με τις ομάδες φουσκωμένων μαυροφορεμένων στρατιωτών της εγχώριας ακροδεξιάς που παρελαύνουν στρατιωτικά συντεταγμένοι σε ένα κοινό σώμα-μηχανή, διαδηλώνοντας μία κοινή ταυτότητα και ένα κοινό σκοπό.

Η επινόηση ενός απόλυτου Εχθρού
Ζωολόγοι έχουν παρατηρήσει πως ορισμένα είδη πτηνών επιδίδονται σε ένα ιδιότυπο θέατρο, το οποίο αποδεικνύεται απολύτως ουσιώδες για τη διατήρηση της ομάδας και της οργάνωσής της: ακόμη και όταν δεν τελούν υπό το καθεστώς απειλής, επινοούν ένα φανταστικό εχθρό-εισβολέα, απέναντι στον οποίο τα μεμονωμένα μέλη της ομάδας συστρατεύονται, αναπτύσσοντας έτσι μία κοινή εμπειρία και συσφίγγοντας τους μεταξύ των δεσμούς. Εκγυμνάζονται στην ομοιογένεια και στη σύσφιξη της κοινωνικής συνοχής.
Η διάκριση μεταξύ φίλου και εχθρού βρίσκεται στις απαρχές κάθε εκδοχής της φασιστικής ιδεολογίας, μη εξαιρουμένης και της ελληνικής περίπτωσης, η οποία καθόλου δεν πρωτοτυπεί αναπαράγοντας όλα τα στερεότυπα σχήματα εξόντωσης του Άλλου (του μετανάστη, του αλλόθρησκου κ.ο.κ.).

Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι ο εχθρός είναι πάντοτε ανυπόστατος ή αποκύημα νοσηρής φαντασίας. Το νοσηρό σε αυτή την περίπτωση έχει να κάνει με την παρανοϊκή μεγέθυνση και γενίκευση της απειλής, η οποία απαγορεύει την ορθολογική αντιμετώπιση του προβλήματος και οδηγεί σε ανεξέλεγκτες εξάρσεις βίας.
Άλλωστε, η ψυχανάλυση μας μαθαίνει πως χαρακτηριστικό της παράνοιας είναι ο άκρατος φόβος ο οποίος μεταμφιέζεται σε μανία καταδίωξης. Σε κάθε περίπτωση, ο Άλλος είναι σχεδόν πάντοτε το πρόσχημα που επιτρέπει στο άτομο να διαχειριστεί την προσωπική κρίση του και την προβληματική σχέση του με τον εαυτό του: ανίκανο να επιλύσει τη δική του προβληματική δομή που το απειλεί με αποδιοργάνωση, το άτομο στρέφει την ψυχική ενέργειά προς τα έξω, υπό μορφή επιθετικότητας, προκειμένου να εξασφαλίσει ένα μίνιμουμ ψυχικής οργάνωσης και άρα τάξης στο χάος των εντάσεων που γεννά ο φόβος.

Περί νεοφασιστικής ρητορικής
Ένα από τα κεντρικά επιχειρήματα των ανά τον κόσμο ακροδεξιών πολιτικών δυνάμεων είναι πως τα δημοκρατικά καθεστώτα, όπως αυτά έχουν αναπτυχθεί και διαμορφωθεί στις σύγχρονες μεταβιομηχανικές κοινωνίες του ύστερου καπιταλισμού, αποδεικνύονται φασιστικότερα του φασισμού, στο βαθμό που υποτάσσουν τους λαούς στην κυριαρχία του κεφαλαίου και των χρηματο-οικονομικών κριτηρίων του.

Ένα επιχείρημα ιστορικά καθόλου άστοχο, που έχει γίνει μάλιστα καραμέλα στο στόμα όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών, το οποίο όμως δεν είναι διόλου καινούργιο, καθώς απηχεί το – ήδη από τη δεκαετία του τριάντα – επιτακτικό αίτημα της συντριβής της αστικής κοινωνίας και του πολιτισμού της, η οποία μεταφράζει τα πάντα με κεφαλαιοκρατικούς όρους.

Εδώ, ακριβώς, ελλοχεύει ένας πολύ σοβαρός κίνδυνος ενδεικτικός του δισυπόστατου ρόλου που διαδραματίζει ο πολιτικός λόγος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έχοντας αποσπαστεί από τις αληθινές διαστάσεις της κοινωνικής πραγματικότητας, ο πολιτικός λόγος, είτε προέρχεται από τα δεξιά είτε από τα αριστερά, έχει καταστεί κενός νοήματος: τα σημαίνοντα που παράγει δεν ανταποκρίνονται σε πραγματικότητες, αλλά σε στατιστικά δείγματα που αντικατοπτρίζουν το εύρος και τη δύναμη της θεαματικοποιητικής λειτουργίας των media.

Ο πολιτικός, μιντιακά διαμεσολαβημένος, λόγος είναι ό,τι είναι οι δείκτες του χρηματιστηρίου για την οικονομία: δεν αντανακλούν πραγματικά δεδομένα (πραγματικό χρήμα), αλλά δυνάμει τιμές ικανές να προκαλέσουν την ευημερία ή την κατάρρευση. Δεν θα ήταν υπερβολικό, λοιπόν, να πει κανείς πως όπως ακριβώς κάνουμε λόγο για οικονομική κερδοσκοπία, με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να κάνουμε λόγο και για ρητορικο-πολιτική κερδοσκοπία. Σημασία έχει να λέγονται πράγματα, να διατηρείται η ροή του λόγου συνεχής. Όσο για το νόημα, ποιος νοιάζεται γι' αυτό;

Ας μην παραπλανάται όμως κανείς. Σε έναν άκρως εκτεχνολογισμένο και οικονομικά καθορισμένο κόσμο, η ιδεολογία, τα σύμβολα, η γραφική επίκληση αρχαϊκών μύθων περί φυλετικής καταγωγής και οι θεατρινίστικοι χαιρετισμοί δεν είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα. Το γλάσο που απλά νοστιμεύει κατάτι τον κυρίως κορμό. Η λαϊκή νομιμοποίηση και η ενεργός εμπλοκή των (νεο)φασιστικών κομμάτων στα πολιτικά πράγματα θα σηματοδοτήσει αναπόφευκτα και την ιδεολογική έκπτωσή της. Η καπιταλιστική οικονομία ανέκαθεν υπήρξε ισχυρότερη της ιδεολογίας και αυτή η διαπίστωση δεν πρόκειται να διαψευστεί τώρα.

Και τούτο διότι υπάρχει ένας ενεργειακός διάβολος ονόματι «Καπιταλισμός», ο οποίος έχει την ικανότητα να κεφαλαιοποιεί τα πάντα, ακόμη και την ίδια του την κατάρρευση, να ενσωματώνει ακόμη και φαινόμενα αντίθετα προς αυτόν.

Το μόνο πρόβλημα, και πρόκειται για πραγματικά σοβαρό πρόβλημα, είναι ο ελεύθερος χώρος που ανοίγεται και προσφέρεται για δράση σε τυφλωμένους «επικίνδυνους» ανθρώπους και ανεξέλεγκτες ψυχολογίες, προκειμένου να ξεδιπλώσουν ελεύθερα την προβληματική δομή τους, την οποία έρχεται να νομιμοποιήσει άτυπα το νοσηρό κοινό αίσθημα ενός λαού σε αποσύνθεση. Ενός λαού σε παραλήρημα που πρέπει επειγόντως να καθίσει – και ίσως να μην ξανασηκωθεί ποτέ – στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...